( غوغای درون )

در اعماق وجودم بین چه غوغا است

گهی اندر زمین , گه اسمانها است

---

خداوندا تو گو طوفانم از چیست ؟

چرا افغان و شیون رو به بالا است

---

همه فرسوده و پوسیده جانها است

زمین را مه گرفته , در خفا خورشید والا است

---

همه جانها گرفته شکل اشباح و سیاهی

تو گو اب حیاتم در زمین یا در ثریا است

---

گهی خواهم  نوای چنگ و اهنگ

بگوشم ان سروش اسمانی گه به اوا است

---

گهی بر  درگه گلرخ عذاری گشته ام مات

دگر بارم همه فریاد یزدان و خدایا است

---

میان دوزخ و مینو مدامم در سفر بود

ندانستم سرانجامم کدامین جای و ماوا است

---

شب و روزم به حیرتها  گرفتار

نیازم از خدا لطف و مدارا است

---

در اندوه و فشار این جسم و جانم

فسرده جان و تن نی سنگ خارا است

---

به گاه خفتنم خواهم  خوشیها

سحر چون گشت این جانم توانا است

---

شگفت اوردگاهی گشته ام  من

میان جان و تن پیوسته دعوا است

---

ملول و خسته باشم زین همه شوریدگیها

که بیدل تن ز خاک و جان ز بالا است

---------------------------------------------------------------------------------

نفس اماره را جسم و تن گفته ام و نفس لوامه را جان

این شعر نمایی از جنگ این دو در قالب  انسان است

---------------------------------------------------------------------------------