مراد

سلام

و

شعری به غایت نیکو بود و دلنشین به واسطه ی کیفیت ساختاری و محتوایی و بسیار غم انگیز و تفکر خیز به لحاظ پیامی که منتقل می کرد اما به نکاتی در آن رسیدم که بازگفت اش بی ثمر نیست ؛
مزار ... مزارع
گندم زار ... زاری
زمزم ... زمزمه
همان ایهام تبادر خودمان است و به کار گرفته شدن اش در چنین شعری که قهرمان اش و نام قهرمان اش نیز ایهام دارند بسیار رندانه می نماید .
مراد ، پروانه ، لاله ، امید ، ترانه ، زمزم ، گندم و سحر
این هااسامی خاص به کار گرفته در شعر ند که هر کدام جدای از فضای شعر معانی بسیار مرتبطی با شعر را به ذهن مخاطب می آورند ...
مزار غروب تا سحر ، تضادی در آغاز و پایان کلام که نشان‌دهنده ی غایت نگرش شاعر است ...
و
جوانی که حالا پیر شده است
جوانی که دیگر پیر شده بود
از نظر دستوری استفاده از بود به عنوان فعل ماضی با قید حالا که نشان گر زمان حال است درست نمی نماید پس به ناچار یا باید فعل بود با دیگر همراه شود یا قید حالا با فعل است ...
و نکته ی آخر سپاس از شاعر برای انتشار این شعر که حرف زیاد دارد و مرا یاد شعرهای دلنواز مسعود احمدی نازنین می انداخت ولی با ساختاری قدرتمندتر و شاعرانه تر و نیز اعطای مجوز نقد ...