دلتنگ

دِلتنگ‌تر از زَردترین بَرگِ خَزانم
آشفته‌تر از تُندترین بادِ وَزانم
.
پژمرده‌ترین غنچه‌ی سرمازده در برف
خشکیده ترین رود پر از ریگ روانم
.
دیوانه‌تر از شب‌پره‌ام در عطش نور
اندیشه نخواهم کنم از سود و زیانم
.
چشمان سیاه تو دو خورشید جهانتاب
 دور از تو ببین سردترین قطب جهانم
.
آن قفل به در بسته و پوسیده‌ام انگار
از بخت خود این عقده گشودن نتوانم
.
یک لحظه مرا دیدی و رفتی و گذشتی
زان لحظه ز کف رفت مرا تاب و توانم
.
زان لحظه که گیسوی تو با باد در آمیخت
من در طلبت تا به قیامت نگرانم
.
از توست همه شعر و غزل های حزینم
من بی تو برای چه کسی شعر بخوانم؟!
.
ای کاش برای نفسی خشک شود اشک
این گریه‌ی بی وقفه بریده‌ست امانم!!
.
گویند که ای شاعر دیوانه چه خواهی ؟!
چیزی که عیان است چه حاجت به بیانم؟!
.
کورده‌وان فرجی  ۱۳۹۷/۱۱/۱۵