اسرار

اسرار
گیتی همه راز آفرینش به کردار او 
خلقت همه اسرار وجود ذات او 
همه اسرار به پنهان سینه غماز او 
این جهان تا به کران همه انگشت به پرگار او 
انسان که نداند به کجا ختم آن 
گله. گوسفند به چمن گار او 
نکنی جز به خواسته که باطل همه او 
رنگش به سه بود همه رنگار او 
جز حقیقت و خوبی به زیبا ی او
هر چه بنگری همه باطل جز به کردار او
آن بینش نورش به عیان عطرش به مشام 
های ز من نشوی غافل که بیدار او
هر چه ذایید زمین از کرم پیر خرد
خیر دو گیتی بود خدمت خیرات او 
چون فرستاد  عیان پیغمبر نیک نهاد 
کم نگذاشت بر دولت عبدوی او 
همین که می رود گردو به روز دیگر او 
هما دارد قلم به نقش صورت او 
همه در پرتو ذاتش به یک صورت زند او 
همه زند به شهده گوارا شربت او 
هر آنکه زند بود بازی او 
به ذاتی در گرآید که نورش پر تو او 
به گاهی ذات ظاهر به قانون ولد او 
که صورت می زند گل به صورت دیگر او 
کم رنگ نمود امروز از دیده نشان او 
دل سوز به خود باش پر هیز نهان او 
فردا نسوزد دل از ننگ به رنگ او 
این دل انسان همه مرکز آمار او 
کوه بر افکند قد رت اسرار او 
نکعت چرخ فلک باده پیشین او 
محبتش حد بود نفؤز مومن تبار 
هرکه در این ره بود درگه دیگر نه او 
چهره بزد روزها چهره ببرد روزها 
ننگ آن قافله چهره سیاهه به او 
آنکه بوده حلیم از نظر خالق نور اعظیم 
وسعت دنیا دهد مرکز اسرا او 
گر کنی کوته سخن هر مکنی نزر او 
حیبت صبرت دهد دل به ایمان او 
از هنر صبر بود معجز امکان او 
قوت ایمان دهد اسرا متلقه او 
نروی سوی خیار باطل گفتار او 
دست به آن پرده گیر می کشدد سوی او
اسرار ازل هی من های او  
پرده همان بود دل پرده اسرار او