گوهر خوبی

زِِ قلم خون بچکد شعر تری در سر نیست
آه از آن روز که روزی به برم دلبر نیست
قلمم واژه چکان بود دلارامم گشت
لیک آن معجزه ی عشق فشان دیگر نیست
مخلصان در حرم دوست همه یکسانند
هیچ شاهی به گدا در نظرش برتر نیست
لاله ها رنگ رخ خویش از آن رو دارند
زانکه در فطرتشان رنگِ به جز احمر نیست
آنچه زیبنده بُوَد گوهر خوبی دارد
حسن انگشت به زیبایی انگشتر نیست

خر اگر رابطه با اسب نجیب آمیزد

حاصلش هر چه کند به ز همان اَستر نیست
شرط عقل است تکلم ز تفکر خیزد
کلک ناپخته سخن مستحق عنبر نیست