علی اکبر(ع)

« علي اكبر (ع) »
لیلا2  تو  بیا  ، مادر   به    بَرَم          
  بنگـر  زِ   برت   رو  در سفرم
لیلا   من   اگر    بهرت  پسرم           
 اما   چه   کنم،    بهر     پدرم
اکبر   تو  بیـا ، بـنشین  به  برم            
ای  قوّت  دل  ،  نور    بصرم3
ای   اکبرم   ای   نیکو   پسرم            
از  رفتن  تو  خون  شد جگرم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

لیلا  تو  ببین ، این  چشم   تَرَم           
لشکر  زده  صف ، دور   پدرم
لیلا   تو   مکن   منع     سفرم           
 نـتوان    نگرم     تنها      پدرم
اکبر تو  بـبین، این  چشم  ترم            
من  دوری  تو ، نـتوان   نگرم
از  دوری   تو  ،   بیچاره  ترم          
  از  مرگ  تو ، من   آواره   ترم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

لیلا  تو بکن گوش این سخنم            
بر گو  ، چه کند   آخر   پدرم
ای  مادرم، ای  شیرین  سخنم            
آخر  نه   مگر  آن  را     پسرم
اکبر  تو بُدی، چون  تاج  سرم           
جاری   بنگر  ،  اشکِ    بصرم
لیلا   تو   بـبند    بار      سفرم            
در این  سفرس ،من  رهگذرم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

اسباب  سفر  ،  آور   به    برم            
خُود4 و  زره  و  تیغ5 و  سپرم
اکبر  به  تو من   باشد    نظرم            
از  فرقت6 تو ،خم  شد  کمرم
اکبر  به  رهت  ،من    منتظرم            
تا   بار  دیگر ،  آیی     به  برم
مادر  تو   مبند   بار      سفرم             
زین  مُلک فنا ، من   رهگذرم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

از   بهر   بقاء    باشد    سفرم           
 همراه    همان ،  دانا        پدرم
ای  اکبرم ،  ای  نیکو   پسرم           
 از   کودکیَـت    آمد      نظرم
دادم  به  تو  شیر ،از این  بدنم            
تا  گشته سفید ،این  موی سرم
من  طوطی  تو، بـشنو   سخنم           
 پُر خون  بشود ، این  بال و پَرم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

در خون  نگری من غوطه ورم          
 مادر  زِ  غمت ، من  با   خبرم
مادر  زِ   بقاء    باشد     خبرم           
 در  ملک   بقاء ،  آسوده    ترم
این   مُلک   فنا ،  آرَد   ضررم           
 بر  ملک  بقاء   ،   آماده    ترم
همچون   پدر    زیبا      نظرم           
 از  شوق   بقاء   من    مفتخرم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

مادر تو بکن گوش این سخنم            
بعد  از من ،  اگر  رفتی  وطنم
بر  خواهر من  ،برگو    سخنم            
در کربلا  ، من  شد      وطنم
پیغام   مـرا   می  بَـر      وطنم            
بر  اهل  وطن ،می گو  سخنم
گفت: اکبرم  آن شیرین  دهنم            
بر  آب  بقاء ، من   تشنه   ترم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

در  زمره ی  آن  خونین کفنان          
 من  هم  یک نفر،خونین کفنم
من  دورم  از آن ، اول    وطنم          
  در کربلا  ،  من  شد     وطنم
سوغات  بـبر  این      پیروهنم           
 آنها  تو مزن  حرف  از   کفنم
در   باغ   جنان  ،   باید  بـپَرم           
نخلش   بدهد  ،  آنجا     ثمرم
در   دایره ی     مُلک     وطنم          
 گل  سر زند ، از خاک   وطنم

ای مادر  نالانم،ای مادر گریانم

٭٭٭
2- مادر علي اكبر(ع)     3- چشم       4- كلاه جنگي     5- شمشير     6- جدايي – دوري