سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        \ قلعه یِ حیوانات\

        شعری از

        سید مقتدی هاشمی پرست

        از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۲۳:۰۷ شماره ثبت ۷۳۵۹۳
          بازدید : ۸۶۲   |    نظرات : ۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

                                       
        جنگلی  بود  آن زمان ِ،  در ساحلی ، خوب وقشنگ                                                      
         شیر پیری  پادشه بود و،  بساطی   رنگ ،   رنگ
        چا رهمسر  بود  و  ،  ده فرزند و ، چندین تا وزیر                                                       
         هر یکی را  جاه و قربی  ،برده ها ، قصرِ   قشنگ
        فیل وببر و،  گرگ و موش،  وگربه وروباه و مرغ
         خدمت در بار  او   بودند  ،   گاهی    هم     پلنگ
        کارِ  رو  به     ذکرِ شَه    بود  و   ،   پیام   رهبری                                                        
          گر نباشد سایه اش : دشمن   ببلعد  چون   نهنگ
        گر بزی  ، یا قوچ کوهی      آوری ،  یا      گاوِ نر                                                      
        تیرا الطا فِ     شهِ جنگل ، شکافد   چون    خدنگ   
        چون شود راضی  زِ  تو ،  این   سایه  یِ پروردگار
        جنتِ   انسان     بیابی  آخرت ،    مست و     ملنگ
        موش ، در دیوارِ لانه  ، گوشِ سلطان است و، مرغ                                                 
         چون    خبر  آوَ رٌ د ، مامورند   آن گرگ  و  پلنگ
         گر  دگراندیش  باشد   ،    لانه    می گردد    خراب                                                  
          فیل را   پاداش باشد  ، ضربه هایش  همچو  سنگ
        تا که   : یک روزی    به مهمانی     درونِ   بارِ عام                                                     
        مدحِ شَه می گفت هر موجود و  ، وَصفی بی  درنگ
         ببرِّ  در بار آمد و ،    گفت     امت    ناز و   عز یز                                                   
          ما همه  از رنجِ  شه ،   آزرده  حال هستیم و    تنگ
        شَه  ندارد لحظه ای  آرامش      ،   از رنج و    خیال                                                   
        غصه یِ قوت  است    و  حفظ  جنگلی   در گیرِ جنگ
        اوست  تنها   فرِد حاکم ،  ناجی   هر خاص  و     عام                                                   
         قدرت او لایزال  و  ،    سایه اش  گسترده      چنگ
        چاره باید کرد    بهرِ   دشمنان    ،   او در ره است  !                                                
         تا ستاند  این حکومت ،    ثروتِ  جنگل  به   چنگ
        نوبت یک کره خر شد    وقتی     آمد     پشتِ    میز                                                    
         گفت ای   شاهنشه  معظم ،  حذر کن        از جفنگ
        قدرتِ   درندگی ، ایجاد  وحشت  ،   رخت     بست                                                        
        دوره یِ اندیشه یِ جمع است و  ،    گاهی هم تفتگ
        دوره های شاهی  و ،  آن  بردگی ها ، منتفی ا ست                                                   
        صد هزارا ن شیر   گشته    برده یِ    تیر   و تفنگ
        جنگلِ  همسایه  ها ،    خو د    می گزینند    پادشه                                                     
        نیست   در بار ی، شهش   گه کره  خر ، گاهی پلنگ
        جمله حیوانات     آزادند      و  در     فکرِ     حیات                                                      
        شیر پیر ی هم چو کّره ،  کّره   خر  شیری  مشنگ
         
        کی  شود   انسان    بیاموزد  ،  بداند    حق    خویش                                                    
          گر     بیابد    قدرتی،   گردن    فرود   آرد به سنگ
        گر درخِتِ    زندگی     باری   زِ    قدرت   میوه    داد                                                   
          شکر  نعمت ،    خدمتِ خلقی  بٌوَد    ،  با دست تنگ
        این    بدان   معنی است هر جایی کسی   ارزنده   بود                                                  
          در   جهان     هادی  بٌود  راهش  پذیری  ، بی درنگ
        "مقتدا"   عقل و درایت    ، راه  و  رسمِ    زندگیست                                                              
         زندگی را شیوه   بخشد   ،می کند   خوب  و  قشنگ
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        يکشنبه ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۰۱:۲۲
        درود بزرگوار خندانک
        مرغ آمین
        شنبه ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۰۶:۱۶
        درود
        بسیااار زیبا
        خندانک خندانک خندانک
        خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        اعظم قارلقی
        شنبه ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۱۲:۴۷
        جذاب و متفاوت... خندانک
        درود خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        خندانک
        فاطمه غیبی پور
        شنبه ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۱۲:۵۹
        خندانک خندانک خندانک جالب بود،درودبرشما.
        همایون طهماسبی (شوکران)
        شنبه ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۱۷:۴۵
        درودتان
        زیباااا
        خندانک خندانک خندانک
        ایمان اسماعیلی (راجی)
        يکشنبه ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۸ ۰۴:۴۱
        سلام جناب مقتدایی
        احسنت به شما
        بسیار بسیار عالی و دلنشین
        خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        8