قاب رخ و قاب دل

بهترین قاب از رخ و قاب دلت را چون عقاب
همزمان با متن من بنگر. بِکَن از جان نقاب
مطمعنا دلخوری در اوج شوکت بوده ای!
مانده آیا آن نشاطت یا که نه! فرسوده ای؟
چشم را بر هم گذاری لحظه چون باد میرود
خاله ها همسایه ها گذشته از یاد میرود
لحظه ای را کن درنگ این صورت است
این دفعه کاشی هفت رنگ سیرت است
حُسنِ صورت نتوان تا به ابد جانش داد!
طول عمرش بِسِتاند و گلِِ رخ پایش داد.
قاب دیگر را بیاور برگه ها پر کرده ای!؟
بر پدر مادر خود خدمت اکبر کرده ای؟
یا که مور آزرده ای اموال کس را برده ای؟
گر کسی رنجانده ای در نزد او درمانده ای!
این ورق را تا بزن جبران نکردی وا نکن.
چشم بر عقبا نبند بهتان مزن حاشا نکن.
برگ دیگر رابطه با خالق ات اوصاف چیست؟
لوح قلبت بی حضورش بود اگر انصاف نیست!
این ورق را هم بزن تا، تا کنی جبرانی اش.
هر ورق تا میزنی آباد کن ویرانی اش.
قسمت بعدی به اخلاق و کمالات است و وین.
بوده ای با یارو خویشان با عزیزان نیک بین؟
عاقبت خاک میشویم آن قاب رخ خاک میخورد.
گول صورت را نخور سیرت به افلاک میخورد.
تحفه ژاله که درسی بس شگرف بر من داد.
 خرم آن  نغمه که  مردم  بسپارند  به  یاد.