تو بمان

غصه ای عمیق
در دلم می خندد
در دلم خنده و بر لب خنده
به دلم بسته دلش را اندوه
خنده ام بی پایان
دلم از غصه ی او میگیرد
به رخش میخندم
نکند دل به دلش بندد غم
غم او غصه ی من
خنده اش شادی من
چشم هارا به لبش می دوزم
تا بخندد گاهی 
و من احساس کنم
که هستم
من از این هست شدن ها مستم
لحظه ها می گذرند
غصه ها می میرند
اگر او باشد و من نیز کنارش باشم
.....
تو بمان با دل من
بی تامل ،تو بخند
غصه ها می گذرند
و اگر ماند 
برای دل من
تو بمان و تو بخند....
من از آن چشم سیاهت مستم
تو بمان و بگذار
تا بخندد چشمت
پا به رویایم بگذار 
من پر از خواب توام....