ما نخواهد شد

 

چه قانون بدی باشد "من" و "تو" ، "ما" نخواهد شد
مکسّر می شویم آخر... من و تو "ما" نخواهد شد

منم آن ابر تنهایی که می بارد برای خویش
نمی داند که با اشکش دلت دریا نخواهد شد

شبیه حالِ من تنها یتیمان اند و می دانند
جهان اندازه ی یک جمله ی "بابا" ! نخواهد شد

هزاران مثنوی و صد غزل را هم اگر خوانی
به زیباییِ نفرین های مادرها نخواهد شد

نه حسرت دارم از دیروز و نه امّید آینده
برای ناامیدان لحظه ای فردا نخواهد شد

منم درگیر آواری که از سقف خودم ریزد
شبیه من چنین دیگر کسی بنّا نخواهد شد

رهایش می کنم حالا که "از ما بهترون" دارد
یقین دارم که بعد از من دگر تنها نخواهد شد

نمی دانی که بعد از من اسیر موج و طوفانی؟!
برای رفتن از دریا کسی موسی نخواهد شد



#ارسلان_ملکوتیان