دستور

دستور زبانت را از فعل شنیدم من
از حرف نپرسیدم، جز اسم ندیدم من
مستقبل اندوهم چون حال تو بود آری
ماضی همه عادت شد، از عشق بریدم من
گفتی که نگو، گفتم. از چشم تو افتادم
از صورت چون ماهت صد چشم خریدم من
تا باز که برگردی، از هر چه نظر کردی
صد راه که بنشستم، صد جامه دريدم من
چون صرف تو شد فعلم در جدول دستوری
هر هجی نامت را صد بار کشیدم من
شب شد نرسید از تو پيکي، خبری، حرفی
بس پا به سر افتادم، هرگز نرسیدم من
نظم است سرود تو، نثر است درود تو
در حضرت ديوانت، چون شعر سپيدم من