کرم سیب

 

 

مطایبه بین من و حمید مصدق وفروغ فرخزاد
جسارتا !
از: صحبت
-
سیب دندان زده
در دست که بود ؟
به تفرعن
تو !
به من خندیدی
به نجابت
من !
تبسم کردم
*
و ندانستی..
که غضب
.در دل من 
ترس نکاشت
*
.باعچه معیارنگاه !
باغچه
اعجاز نفس های تو! ای مظهرعشق
عطر سیب بود
که من ار باغ شما می چیدم
*
باعبان دبر رسید
ململ صورتی ی باغ درید
سیب سرخ تن تو
قاپ خدا را دزدید
*
نبض عشق
با تپش رویش برگ
به هوای دم تو 
از پس پرچین شنید
*
وقتی خورشید دمید
لنگر خواب نگاه ت
در دل ام
می رقصید
جای دندان زده را
کرم درختی لولید
*
باغ ت آباد پدر
فصل انگور و انار 
بال و پر 
تیزشود از
زمزمه دروقت قرار
*
من و مستی حوا
پا به ماه 
ثمن یخس زدیم
روضه ی رضوان ات را
*
تو که باشی آدم.
دشت و دریا به کمین
روی پندار زمین
گرمتراز باع عدن 
بهتر از خانه ی امن ...
*
تو!
فقط آدم باش
آنک
از چشم حوا
درنگاهی گذرا 
بازی آخر ابلیس و خدا 
باد هوا خواهد شد
------------------
شعر از: صبی/ صحبت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

------
حمید مصدق:
تو به من خندیدی و نمی دانستی؛
من به چه دلهره از باغچۀ همسایه سیب را دزدیدم؛
باغبان از پی من تند دوید؛
سیب را دست تو دید؛
غضب آلود به من کرد نگاه؛
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک؛
و تو رفتی و هنوز؛
سال هاست که در گوش من آرام آرام؛
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم؛
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم؛
که چرا باغچۀ کوچک ما سیب نداشت؛
------

پاسخ فروغ فرخزاد به حمید مصدق 

من به تو خندیدم؛
چون که می دانستم؛
تو به چه دلهره از باغچۀ همسایه سیب را دزدیدی؛
پدرم از پی تو تند دوید؛
و نمی دانستی باغبان باغچۀ همسایه؛
پدر پیر من است؛
من به تو خندیدم؛
تا که با خندۀ خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم؛
بغض چشمان تو لیک؛
لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک؛
دل من گفت: برو!
چون نمی خواست به خاطر بسپارد؛
گریۀ تلخ تو را؛
و من رفتم و هنوز؛
سال هاست که در ذهن من آرام آرام؛
حیرت و بغض تو تکرار کنان؛
می دهد آزارم؛
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم؛
که چه می شد اگر باغچۀ خانه ما سیب نداشت؛