رویا

درود گرامی
بسیار جالب و زیباست
مزین به نقد نافذ استاد احسانی فر بزرگوار

درود بر شما بزرگوار
ابتدای اثر به فیزیک نزدیک است و نه شعر.اما انتهای اثر بسیار زیباست.

......................
درودتان

بسیار عالی

پسندیدم

....................

با سلام و سپاس به حضور جناب احسانی فر و خانم جمیله عجم
آنچه دوست عزیز و شاعر فرزانه جناب احسانی از فیزیک نام برده از سوی نگارنده به دلایلی چند رد می شود.
اصولا هیچ شتی نور ندارد (اشیاء مثل: تکه ای آهن قراضه- قسمتی از ظرف پلاستیکی و...) تنها منبع نور خورشید است...
خال که اشیاء بی نورند چرا شاعر سهمی از اشعه برای هر شیئی قائل است... شعر است غلو و لفاظی و بازی با کلمات از یکسو.. و از منظر های دیگر ممکن در لحظه ای از زمان تحت تاثیر عوامل عرفانی آنچنان به وجد آمده که خویش را تا لبه شطح و شهود نزدیک نموده است آنجاست که ذره را نورانی می بیند ... اما با پارادوکسی چشم سر کور می شود و یار - معشوق - معبود و...در مه می بیند و این میسر نیست مگر با چشم دل که با تناقضی دیگر مواجه می شویم ارجاع می دهد به قدم زدن و عبور آنهم با کرم شبتاب همگان می دانیم روشنی کرم شب تاب واکنشی شیمیایی ست نه گرما دارد و نه به منبع نور متصل است . اما شاعر تحت تاثیر عرفان با روشنی کرم شب تاب از تاریکی عبور می کند...از منظر دیگر این شعرسوررئالیسمی ست(فرا واقعی) که شرح و بسط آن از حوصله ی مخاطب خارج است ....حال فرض می کنم این شعر آقای احسانی است و من می خواهم با بضاعت اندکم نقدش کنم...اگر ازتقسیم بندی زمان و مکان در مقیاس-
های تکانیده شده و از درشت نمایی سطح نرم زمان و دانه دانه شدن مکان / و هم
چنین دنیای هولوگرام که این همدوسی ازیک فرکانس یا تصور بر اینکه از یک افق
که موج تک بسامد آن بین دو نقطه زمانی با فاصله مکانی طویل ؛بدون تغییر آرایش
بر هم اتفاق همسان دارند که صرف آن به اطناب کشیدن و خلاصه آن هم پیچیدگی
ایجاد می کند ؛ بگذریم ،که اعتبار و اثبات همواره در تزلزل است و این نسبیت البته
به معنای توجه به فلسفه نسبی گرایی نیست /جایگاه و زاویه/ که دستیابی به
حقیقی نزدیکتر همیشه از ایده ما مهمتر است ؛ و دنیای شعر به یمن وجود زبان
که اگر جمله بسامد آن بالا نباشد، هر واژه تصویر جزیی از جهان است،البته از بازی-
های زبانی غیر معمول و همچنین کسانی که پشت دشواری های معانی خود را
مخفی می کنند غافل نباشیم ؛ و اینکه واژه ها اساس اعتباری آن چرخه سماعی
دارد ، گرچه از ارزش آن کاسته نمی شود به هر فرم باشد ولی واقعیت شکل دیگری
دارد و این همه اهمیت شعر که در علوم پایه هم از نام برده شده از این است که
شاعر از عینیتی ظاهراً حقیقی دنیایی مجازی می سازد که به حقیقت نزدیکتر
است
و شعر چه سهم برجسته ای از عرفان داد که دیگر عرفان را با زبان خود
معنا نمی کنم که طوماری طولانی دارد .و گاهی به سمت هرز معنا شده و اکتفا
به اینکه شناخت متعالی هر جا پرسه بزند از خودشناختی ذره ای دور نمی-شود و هر آنچه از احسنت خویش زایش کند زایشی خدا گونه دارد و شاعر اینجا چه ارتباط درونی متعالی ؛ خارج از آن الگوهای نوری که مطرح شد و همچنین کرم ابریشم که به واسطه شیمیایی تولیدنور می کند و اما "مه" که سطح میدان دید را کاهش می دهد و شاعر بدون چشم هایش چه با لطافت حضور که مه علاوه بر توسعه معنایی ؛ جنس واژه ای آن نرم و پنبه گونه است ؛با وجه متعالی خویش سخن می گوید و او را فرا می خواند به دیدن رهگذری که پیاده می رود به گردش با کرم شبتاب ! که همسوو هم توان با وجه متعالیش ؛ چشم -
های او توانا شده ، به اندازه و چند وچون آن کار نداریم، ولی نمی شود .بدون حضوری متعالی دست بر روی چنین واژگانی کشید و حالی بالقوه می طلبد..که احوالات شاعر اینجا
با این شکل محسوس است..و خلاصه هر چیزی میتواند شکل دیگری هم داشته باشد چه نزدیک چه دور که همین حالا تشابهاتی در ذهنم پرسه می زند که از حوصله طومار قلم و
گوش مخاطب خارج است ؛ بی شک شعری که خارج از فرم و صورت هم محتوای برجسته دارد ، مداوم معانی جدید تراوش و باز سازی می شوند..

درودتان استاد صُبی گران سنگ
بسیار زیباااااااااااااا
قلمتان هماره جاری

درودتان استاد صُبی گران سنگ
بسیار زیباااااااااااااا
قلمتان هماره جاری

درود استاد عزیز
زیبا قلم زدید
مانا باشید به مهر