انتحار

سلام بر مرد استوار شعرناب جناب باصر عزیز
اهل نقد نیستم و هرگز شعری را نقد نکردم درسایت اما ظاهر امر سروده ای فشرده ای سرودید با فراز و نشیب ، که نقاط قوت و ضعف اثر و حتی کشفیات جدید برای خود صاحب اثر را می تواند از نگاه هر مخاطب در ان کشف کرد! همینطور هم که میبنید از کامنت و دیدگاه شاعرانی که اظهار نظر کردن مشخص است
شعر یعنی این که هر مخاطب وقتی روبروی هنر شاعر به ایستد منظره ای جدید را شکوفا کند.

و اما دیدگاهم چون اصولا کوتاه دوست دارم و می نویسم می توان از این اثر چندین کوتاه خوب و ژرف استخراج کرد
و در نهایت توصیه من به شما این است که این اثر باید چندین بار بازیبینی و با صدای بلند برای خود و یا شاعران دیگر بخوانید تا زوایای سکته ای ان بر طرف گردد.

جسارت مرا ببخشید تنها یک دیدگاه است ممکن است شامل صحیح یا اشتباه بودن دیدگاهم باشد و در پایان برایتان بهترین هارا خواهانم

درود جناب باصر
سروده زیبایی است
ولی جسارتا ابیات ارتباط مفهومی لازم را ندارند
مثلا ارتباط واژه های "انتظار" در ابتدا و "انتحار" در انتها ر مشخص نیست
دسترسی به عمق و ارتباط با ابیات نیز بسیار سخت است
از جسارتم پوزش می طلبم

ارائۀ یک تصویر دقیق از گریگوری راسپوتین، چهرۀ مذهبی و درباری‌ روسی که تا حد «تزار بالاتر از تزارها» یا «ریشیلوی روسیه»، پیش از انقلاب‌ بولشویکی قدرت گرفت، ناممکن به نظر می‌رسد. واقعیت و افسانه دربارۀ فعالیت‌های‌ مذهبی، سوءاستفاده‌های جنسی، نفوذ او بر تزار و تزارینا و حتی مشروح جریان قتل او با هم درآمیخته است....
درودجناب رمزی گرانقدر...ممنون از سپید پرمحتوا وژرف شما

اگر درست خوانده باشم باتوجه به نام راسپوتین در شعرتان ،مطالعه ای در باره این شخصیت از طریق نت داشتم که بسیار جالب بود وتوصیه می کنم همشعران علاقمند به تاریخ هم با جستجوی نام این فرد با زندگی خاصش آشنا تر شوند.دراین راستا مفاهیم بیشتری از شعرتان را متوجه شدم همان :
جادوی چشمان راسپوتین در قرارگاه گونه !-روشنفکران شریعت-انتحار یا خودکشی-مفاهیم انتظار و...-با این نگاه عالی دیدم سروده شمارا گرچه بگمانم می توانستید با انسجام بیشتری واژه ها را بهم نزدیک تر کرده و مفهوم را روشن تر بیان کنید.چون این گسست عبارات حالت خبری به آن داده درعین تصویر پردازی خوبتان.بنظرم در زمانی دیگر دوباره بخوانید این سپید خوب را وبهتر خواهید توانست آنرا ویرایش کنید.عذرخواهم بابت زیاده گویی.تنها نظر شخصی بنده بود.

جناب نادری ارجمند ...تعجب کردم از این دیدگاه شما :چرا که شعر سپید دارد کم کم به فراموشی سپرده می شود وکاربردی در دنیای امروز ندارد؟

واقعا !بعنوان یک خواننده در دنیای مجازی وحقیقی دامنه های گسترده شعر نو وسپید در قالب سپیدهای بلند وکوتاه -پریسکه-مینیمال-هایکو و...را هر روز بارها در سایت های ادبی ورسانه هاو....می خوانم بخصوص ترجمه های زیبای این اشعار از زبانهای دیگر که بزیبایی توسط مترجمان نوشته می شود.بگمانم تازه سپید جای خودرا پیدا کرده و بزودی در جایگاه حقیقی خود قرار خواهدگرفت...خیلی دوست داشتم نظرات شمارا دراین باره بیشتر بدانم .ایا این نظر شخصی شماست؟یا براساس تحقیقی کارشناسانه چنین نتایجی را ملاحظه فرموده اید؟

جناب نادری گرانقدر
شعر سپید به فراموشی سپرده نمی شود!
اگر در میان قدما عده ای بودند که سپید می سرودند امروز هم شاید سپید بیشتر از کلاسیک طرفدار داشت!
با عرض معذرت کلاسیک سرایان هرچه دارند و آموخته اند از قدماست و سپیدسرایان هم هرچه آموخته اند از معاصرینی مانند زنده یاد استاد شاملو و دیگران است .
نهایتا طرفداران این دو قالب بدون دلیل نمی توانند عنوان کنند که مثلا سپید دارد به فراموشی سپرده می شود .
سپید سرایان بیشتراز کلاسیک سرایان معضلات جامعه ای را که در آن زندگی می کنند می بینند و درک می کنند و در سروده هایش لحاظ می کنند .
شاعری که صرفا عاشقانه می سراید و به اکثر مردم اجتماعش توجه ندارد و مشگلات آن ها را نمی بیند به نظر بنده همچین زیاد هم شاعر نیست .
امروز دیگر سرودن اشعاری مانند " برده دل و جان من ، دلبرجانان من" کاربرد چندانی میان مردم ندارد ، حالا این شعر می خواهد مال هر شاعری باشد تاریخ مصرفش گذشته است ! این نقد مثلا حافظ و یا سعدی بزرگ نیست بنده در جایگاهی نیستم که بخواهم این بزرگان ادبیات پارسی را نقد کنم ! خیر، فقط نظر شخصی خودم را عنوان می کنم .
تعدادی از سروده های قدما تاریخ مصرفشان مال 700 سال قبل بوده و در جامعه امروزی کاربرد ندارد.
در کلاسیک و در سپید شاعر باید درد مشترکی را که با جامعه و مردمی که در کنارشان زندگی می کند با زبان ایجاز بسراید و در اختیار مخاطبش قرار دهد.
در هر صورت دوست عزیز ، بنده با نظر شما موافق نیستم وبه قول بانو رحیم زاده ، سپید دارد بیشتر جایگاه خود را در ادبیات شعری امروز باز می کند .
سلامت و موفق باشید.