بر. باد رفته ها

کمی از بُغضهای نگاهم را میکاهم 
شاید روزگار ، مشقی دگر بنویسد
از رویاهای بخواب رفته 
در گورستانِ بی کسیها 
از تبسمی نحیف
 بر تنِ کریحِ ی عشق 
از تمامی تمامِ بر باد رفته ها 
دلتنگیهای پنهانِ ادمی 
گاه مارا به سفرهای غریبی میکشاند. 
انجا که خودِ خویش  
 در بیغوله های مسکوت =====
گم خواهد شد
و بازوانِ نحیف 
زانوها را به اغوش میکشانند 
و افسوس که زمان قائده ی بود 
که ما خمش کردیم