بَنَک
بَنَک ای ساحل و دریا و ماسه
قشنگن این غروبت خاصه خاصه
خوشا شهرم خوشا شیرین دلدار
نفس هبسن میانِ دشت و گلزار
مَسیلَت پُر زکاکُل پُر هُکالِن
که رزق مردمت والا حلالن
دیار مو دیار چلۀ سرد
پُغُوک و گَمپُل و بابونۀ زرد
دیار مو دیار گرم تش باد
همه فصلت همیشه باشه آباد
دل ای مردمت پاک و زلالن
مث اُوُ چَک چَک و ذوق و خیالن
دلا این مردمونم غم نبینن
رو خوشبختی زیاد و کم نبینن
بیو وقت بهارو اوجِ مستی
خوشی کُن در کنار هر که هستی
لغات شعر بَنَک
بَنَک: از توابع شهرستان کنگان استان بوشهر
قشنگن :قشنگ است
غروبت :غروب تو
خاصه: خاص است
هبسن :هبس است..زندانی..
والا :به خدا قسم
مَسیلَت :دشت سر سبز
کاکُل: گیاه کاکل، گیاه شورمزهای است که پس از اولین بارش باران پاییزی به صورت خودرو در شورهزارهای استان بوشهر و مناطق جنوبی کشور رشد میکند که سرشار از ید، سدیم، پتاسیم و فیبر و دارای طبع سرد است.
هُکالِن:این گیاه اغلب در گروه سبزیجات طبقهبندی میشود در حالی که در واقع به طبقه خاص خود موسوم به قارچها تعلق دارد.
پُغُوک :میوه درخت کنار که به اندازه بزرگ ان پُغُوُک میگویند.
گَمپُل :جز دسته سبزی جات ها ست که در کوهای اطراف بَنَک و استان رشد میکند و ریشه آن مزه شیرن و آب داری دارد.
تش باد :بادهای فصل تابستان که گرم و سوزان هستند.
اُوُ چَک چَک:آب چک چک...آب بسیار شیرینی و زلالی که در دل کوه در منطقه (پشت آسمان) یکی مناطق دیدنی شهر بَنَک جاری است..
زیبا بود برادرخوبم
ترانه ای بود درقالب مثنوی