سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- من امضایم را فراموش کرده ام. ۲- زندگی ۳- زخم تبر .. ۴- 🪴فرخنده دَمی ۵- دل ۶- اقیانوس فریاد ۷- مادر فردا ۸- اوروجلوق بایراموز مبارک اولسین ۹- ناگهان سکوت ۱۰- تقدیرِ خط خطی حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزسه شنبه 28 فروردين 1403 8 شوال 1445 Tuesday 16 Apr 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۱۵ شاعر این شعر را خوانده اند
مجنون ملایری،لیلا باباخانی،مدیر ویراستاری،آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،عباسعلی استکی(چشمه)،ابوالحسن انصاری (الف رها)،نجمه طوسی (تینا)،همایون فتاح متخلص به رند،معین معروفی مقصودی متخلص به سه میم،مهدی حریفی،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،حامد خلجی،بهاره نوروزی سده،حسن بذرگری(آیین نیشابوری)
نقدها و نظرات
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۱۹:۰۰
درود بانوبجا و زیباست 
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۰۴:۴۹
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۰۶:۰۲
سلام بسیار زیباحقیقت تلخ جنگ است و گریزی نیست!!!
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۲۰:۰۲
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۲۰:۱۸
سلام بر شاعره گرامی جنگ زشت و ناپسند است به هر عنوان که می خواهد باشد . تا جنگ باشد انسان متمدن نخواهد بود . 
 دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ۲۰:۴۶
ازاوج غزل شدم بپرواز
 سه شنبه ۲۲ تير ۱۳۹۵ ۱۷:۴۹
 درود بر شما...زیباست...مرحبا
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||
ارسال پیام خصوصی
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
و درودبرخواهرعزیزم 
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
رامینا یاراحمدی
نرگس زند (آرامش) 
عباس (یزدان) عظیمی 
مجید بهلول (میثم) 
ابراهیم کریمی (ایبو) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
موهایشان را می بافند
تا شانه ی هیچ مردی را نخواهند
رژ گونه هایشان را دور می ریزند
پیراهن های سفیدشان را
به باد می دهند
والنگوهایشان
جقجقه های کودکانشان می شود