اینترنت ما!

چو حالِ بنده خراب است حالِ اينترنت
شده پر از كك و پيسي، جمالِ اينترنت

دگر ز حالِ خوشِ او اثر نمي يابم
چرا كه مانده فقط قيل و قالِ اينترنت

دوباره نامه ي ما را كبوتري آورد
نمي توان چو پريدن به بالِ اينترنت

چنان به کندیِ خود گشته شهره ی عالم
كه موشِ كور بگريد به حالِ اينتر نت

شنيده ام كه نباشد مَماتِ آدمها
به سختيِ سَكرات و زوالِ اينترنت

مرا نه در شب و در روز ميلِ خوابي هست
براي خواب چه تخت است خيالِ اينترنت !

تمامِ شب شده بودم به تبلتم خيره
براي خاطرِ لطف و كمالِ اينترنت!

چه اشکها که بريزم ز شوق ديدارش
اگر شبي برسم بر وصالِ اينترنت !

ز قطعيِ نتِ خود آنقدَر شدم خسته
دگر طلب نكنم اتّصالِ اينتر نت

فقط براي من و تو چنين بوَد كارش؟
و يا همين شده هر جا روالِ اينترنت؟ 

خدا خدا بكنم تا مگر كه بردارد
ز گردنِ همه ي ما وبالِ اينترنت

من از تو سرعتِ انجامِ كار مي خواهم
براي من بزني هي مثالِ اينتر نت ؟؟!

كلامِ آخرِ ما اين كه بي جهت گشته
تمامِ  فكر و خيالم، خيالِ اينترنت

ولي به محضر ياران كنم سلامي چند
ز شرق و غرب و جنوب و شمالِ‌ اينترنت

سلیمانی مقدم