اجر رنج

مسیر قلب تو یک عمر با عشقم موازی بود
وآن دم زدن از عشقت، فقط افسانه سازی بود
شبیه ماهی تنگی که بیند عکس دریا را
شدم دلگرم وهمی که سرابی ومجازی بود
به پای توگذاشتم بی مهابا هستی خود را
و تنها انتظارمن ز تو بنده نوازی بود
ولیکن پاسخت تنها تملق وقت حاجت یا
تکبرهای رنج آور به وقت بی نیازی بود
سخن می راندی از عشق و ز وصلت وعده میدادی
ز تو تا آرزومندی ولی راه درازی بود
ضرر را هر زمانی که ببندی منفعت باشد
همین رستم از دامت برایم امتیازی بود
از اینکه دست تو رو شدسعادت یار من بوده
و شادم زود فهمیدم برایت عشق، بازی بود
دلم را  اجر رنجی که زهجرانت تحمل کرد
نوای ناب آزادی، نوید سرفرازی بود