پدر

رفتی و مرا به سینه آه است..
چشمم به در و غبار راه است..
باز آ که تمام روزهایم
بی نور رخت شب سیاه است
از هجر تو موی من سپید و
دوران جوانی ام تباه است
برخیز که جان خسته من
در حسرت لحظه ای نگاه است
چشمت بگشا ببین مرا چون
افتاده به خاک و بی پناه است
رفتی و شدست باور ما
یوسف که به اندرون چاه است
در قهر زمانه کو شکستی
زیرا که پدر مرا سپاه است
درسايه مهر او شکفته
تاجی که به سر چو پادشاه است
اکنون سر خاک تو نشستم
با دیده تر که سوی ماه است