خودت خواستی

از تکرار مفاعیلن


تو دانستی که دلتنگم،تو دانستی که رنجورم
ولی ساده گذشتی و فقط گفتی که مجبورم
مهم نیست این عذاب من برای قلب سنگینت
کنار آیی تو با رنجم ،نبینی حال نا جورم
هزاران بار می گفتم بدون تو فنا گردم
چرا ترک من آسان شد،نفهمیدی تو منظورم؟
به پای تو فتادنهای من را دیدنت کم بود؟
ندیدی التماسم را در این حالی که مغرورم؟
نفهمیدی که لرزانم دمی که بی تو می مانم؟
که بی تو این جهان گردد فقط اندازه ی گورم
از آن لحظه که رفتی تو لب من خنده را گم کرد
ببین بی تو چه سان من از دلیل دلخوشی دورم
تو می خواهی به عشقت بی تفاوت گردم و گشتم
اگر چه سخت شد لیکن دگر به هجر مقدورم
گرفتم من ز تو دل را اگرچه تلخ و غمناک است
اگرچه بی تو غمگینم ،اگرچه سرد وبی نورم
دگر بار گر تو برگردی درِ دنیای من بستست
دگر حتی برای دیدن روی تو معذورم
«نوا»ی ناب آزادی چه زیبا عالمی دارد
دگر از دام تو رستم ،دگر خندان و مسرورم