تو تنها دلیلی

تو تنها دلیلی که در غم نباشم
ز رنج زمانه کمر خم نباشم
چووقتی که تو در کنارم نبودی
دچارِ عذابِ دمادم نباشم
چوزخم شکفته نمک خورده ای باز
نیاز ی به تسکین و مرهم نباشم
چوشمعی ز تنهایی و بی کسی ها
نسوزم و رسوای عالم نباشم
تو اندیشه ام را به دریا کشاندی
که دل را بدهکارِ شبنم نباشم
چنان می کنی تو تماشامرا که
دگر در نگاه کسی کم نباشم
جهانم چنان پر شد از عطر عشقت
که دنبال نسرین و مریم نباشم
زاین اشتیاقی که دادی به قلبم
محالست به عشقت مصمم نباشم
توخواندی ترانه ی عشقی که دیگر
اسیرِ«نوا»های مبهم نباشم