درد دلپدیر

تو باشي کاش تا مردن کنار قلب غمگینم

در آن لحظه که می میرم تو بنشینی به بالینم

چو در کویت بُوَد گورم بسا زیباست این مردن

چه دردم دلپذیر آید تو باشی گر که تسکینم!

شود این انتظارم سر اگر وصلَت شود ممکن

دلیل بودنم این است که در قلب تو بنشینم

دو بال قلب خونینم بسوخت از شعله دوری

به قلبم باز پا برجاست عشقت یار دیرینم

دمی هم خاطرات تو فراموشم نمی گردد

نمی گُنجد فراموشیِ تو هرگز به آیینم

بُوَد رؤیای من اینکه تو تا پایان بمانی و

شود رود زمان ساکِن در آن دم که تو را بینم

دل خونم کنار تو  فقط دلشاد می گردد

تو هستی هستیِ قلبم نباشی سخت مسکینم!

شود هامون رویایم  کنارت پر ز آلاله

ز عشقت دلنشین گشته هوای سرد و سنگینم

اگر دنیا کند طردم مَلالی نیست زیرا که

تو هستی نازنین یارم من از عشق تو تأمینم

در این خاموشی مُطلق «نوا»یم باش ای ماهم

که زهرآگین شود دنیا،نباشی یار شیرینم