از پی آن مُـقـتــدا مــــولا عــلی
باعـلی قـرآن و عِتـرت مِهـر وماه
پشتِ من گرم است وسالاری ازاو
تا نَـفَـس درجان وتـن باشـد روان
ثابـت از او شــد قـیــامِ هـر امـام
جـیـمِ جــاءَ الحَق زِ پـیغـامِ رُسُـل
چـاهِ کــوفه نالَـد وهـرنخل وبـرگ
حـالِ مـولا چــون شـد از یادِ فدَک
خـدعه کردنـد اَرچه اصحابِ سَبَق
دستِ او دسـتِ خدا،دســتِ عـفاف
ذَرَّةُالـمِـثـقـالِ حَـقّ و چـلچـــراغ
رایـتِ مـــولا علـی باشـــد وَرَع
زادگاهـش کعـبه بود از این لحاظ
ژاژ خـایـان اَرچه کردند اختلاط
سالک اَرهستی ولایش برتوفرض
شیعگی کُن،شیعگی،جانا،خَلاص
#
«مهـدوی» نجوا نما با هر قیام
از الـف تـا یـــا بگـویـم یـا عـلی
بـی عـلی هـر مُـدَّعـی افتـد بـه چـاه
پایِ من لنگ است وغمخواری ازاو
تــازه بـاشـد یـاعـلـی بَــر هـر زبـان
ثـُلمه ای شــد قتـلِ او ، دین نا تمام
جـان گرفـت اَنــدَر کـلامِ ایـن رَجُـل
چـشـم گـریَـد بَـرعلـی هنگامِ مرگ
حـمله یِ اصحابِ رزل و پُـر کَـلَـک
خـاکسـارِدرگَـه اَش مَـــردانِ حـق
دادِ او هـرگـز نـبــاشــد اختــــلاف
ذرّه هـای عـدل از او گیـرد سُـراغ
روحِ ابـلیـس از وِلایـش در جَـزَع
زان سَـبَـب آمـد نـگینی را حفــاظ
ژِستـشان اِفشا شـد انـدر انحطاط
ســَر مَتاب ازآن سراجِ روزِعَرض
شـاهـدِ ما باشـدآن مـولایِ خَـاص
#
باعلی، مولای خوبان، صبح و شام
غلامرضا مهدوی
شعرازالف تا ی با طرح لِله می باشد(غیر از بیت آخر)
1- اصحابِ سَبَق : صحابه ای که پیشدستی کردند
2- ژاژخایان : بیهوده گویان
3- روزعرض : روزقیامت