موسیقی برگ ها

یا لطیف ارحم عبدک الضعیف

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا بنویسم

شعری پیش رو داریم از سرکار الهه معین زاده که ان شاء الله چند سطری در خصوص آن خواهم نوشت.

🔴 هر نوشته ای اگر بخواهد به مرز شعر بودن برسد و شعر شود و برای خودش صاحب نام و جایی باشد باید دوره ای از شرایط را از سر بگذراند و المان هایی را در خود ذوب کند تا بتوانیم به آن شعر بگوییم وگرنه شکل و شمایل نوشتار را عوض کردن و سطور را زیر هم نوشتن نه شعر ایجاد می‌کند نه به نویسنده ی آن شاعری می بخشد.

این مقدمه را گفتم که تذکری باشد برای همه ی دوستان و سروران گرامی در سایت وزین شعر ناب برویم سراغ شعر


🚩 برگ های رنگ پریده در باد
به انتظار مرگ
سنگینی عبور رهگذران را می خرند به جان

🔴 شروع شعر خوب است
هرچند تصویر بکر نیست و بارها و بارها
توسط شاعران دیگر استفاده شده اما تصویر خزان و ریزش برگ و گام نهادن عابران روی آن، طوری نقش بسته که آن تکرار در ذوق نزده و یا کمتر می زند و مخاطب را به حس و حال و هوای پاییز سوق می‌دهد
اما برای چندمین بار، هم به شاعر محترم صفحه هم به دوستان عزیز توصیه میکنم
در پی خلق تصاویر نو باشید و یا حداقل تصاویر نابکر را نو و جدید بیان کنید

🔴 گاهی حس ما این است کمبود موضوع باعث می‌شود که شاعران و نویسندگان به تصاویر تکراری رو کنند و آنچه را که دیگران فریاد زده اند را باز گو کنند اما قطعا و حتما این طور نیست و آنقدر موضوع های ناگفته در طول مصاریع و ابیات خودشان را قلقلک می‌دهند تا شاعری بیاید و از اعماق تصاویر، آنان را در نخ شاعرانگی بچیند و در بوم دفتر و کاغذ در معرض نمایش مخاطب قرار دهد.


🚩 آنان
به معجزه ی موسیقی آرام بخشِ خرد شدنِ خویش
ایمان دارند.

🔴 گرایش به شعرهای کوتاه اگر به ساده‌نویسیِ صرف نیفتد و با نشانه‌ها و عناصر نو همراه باشد، بی‌شک یکی از پرمخاطب ترین شعر ها در عرصه ی شعر و شاعری خواهد بود ایجاز در کلام و استفاده از حداقل کلمات برای بیان مفاهیم و بهره‌گیری از عناصر شعر ساز از خصوصیات اینگونه اشعار است در قسمتی که برای نوشته ی سرکار خانم علامت زده ام هم تقطیع نادرست سطور انجام گرفته است و هم از ایجاز کلام به درستی استفاده نشده و می شد با کلمات کمتری همین ایماژ را ارائه داد.
پرهیز از حشو ها و زیاده گویی ها راه کاری است که شاعر باید از آن بهره ببرد وگرنه در دام اضافه گویی افتاده و نوشته بیشتر به نثر سوق پیدا می‌کند تا شعر.


🔴 نشانه شناسی در شعر

از بحث های تخصصی که در حوزه ی شعر مطرح است و برای پی بردن به رمز و راز اشعار استفاده می‌شود بحث نشانه شناسی در شعر است

نشانه هایی که به encode منجر شده و شناخت دقیق آنها decode آن را میسر می‌کند و اگر نباشد این شناخت، هم مخاطب هم منتقد نمی‌توانند به درستی شعر را تحلیل و واکاوی کنند
اما بازهم برای هزارمین بار عرض میکنم
نشانه های که به درستی code گذاری شوند و از یک قاعده و اصول و pattern مشخصی تبعیت کنند وگرنه نوشته ی ما به سمت هذیان گویی و چیستان لاینحل رفته و لذت کشفی نخواهد داشت.

در این شعر نشانه هایی از قبیل

پریدن رنگ برگ ها، انتظار مرگ، موسیقی خُرد شدن و…… به درستی و به جا استفاده شده اند.

اما می شد نشانه های دیگری خصوصا نشانه های زبانی بهتر و کارآمدتری در این شعر کوتاه استفاده کرد تا از حال و هوای شعار زدگی به شعور برسد.
و کنش های درونی و اغراض پنهان آن ظاهر شود.
و در آخر کار بر اساس نظریه ی پیرس
در اجزاء بازنمون، موضوع و تفسیر اتفاقات قابل ملاحظه ای برای شعر بیفتد و مخاطب تنها افتادن برگ و خرد شدن آن را زیر پای رهگذران حس نکند و شعر به پایانی غیر از این برسد پایانی نونوار شده و بزک گردیده.

پاییزی که مخلوطی از رنگ هاست و شاعر می‌توانست از نشانه های رنگ در این نوشتار بهره ببرد که متاسفانه این امر چنان قوی حادث نشده است.

رنگ هایی که اندوه، افسردگی، حس بیهودگی، ترس، بدبینی و سرگردانی و یا شادی و نشاط و امید را در شعر می‌تواند به طرز باور نکردنی بیان کنند.


برای این شاعر آرزوی موفقیت دارم




یا حسین بن علی

سید هادی محمدی