دشت طرب

مست امدی ازسما زان صبو و تازه ها 
مست طرب سبزه را دشت ز گل پونه ها 
سنبل صف کشیده جامه ز گل بریده 
سبزه حکایت تو غنچه زگل خانه  ها   
زمین زادی سوسن سخنور خوش قبا   
تا  تار برخزان کشی زمشک مستانه ها
 سزای سجده ا ی هرصبح شام زنده ای
 سوسن کلاه دهی تر درجمع  رندانه ها     
 جامه به تن کنی دشت مست سحر کنی مرغ  
به دشت تازه رقصان پرنده بر شاخه ها
 ان چون تو گل گرانی از دیده هاه پنهانی  
بر سرنسرین  دیدم مینای دهی پیا له ها   
درک به تماشا لبریز کرسی جمال مدیر
شاخه سبد چین گل زم زم کنی چشمه ها  
قدرت دیدن نبود لطف تمام جبین 
بلبل ترانه سرداد از طلب غنچه  ها  
ای نفس گلستان اوردی سینه چاکان 
فمری تبسم مست از صبوح خمره ها      
عطر بهاری رسید مستی مشام می خرید 
بلبل برخم نوشبد مست چو دیوانه ها 
زمین سخن سرا شد مادرغنچه ها شد
غنچه دو لب برگشود به روی ارغوانه ها 
سخن سرا شد سوسن برسر چین چمن
سبز به نازنشاندی لبریز به انباره ها