نمایش خالی از تماشا

🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺

درود. ان شا الله. ممنون از توجه شما...

درود بر شما. ای کاش وارد میشدید. این اولین شعر سپیدی بوده که من در عمرم سروده ام! و میخواستم پالایشش کنم.موجزش کنم. موثرترش کنم. اگر پیشنهادی داشتید از من دریغ نکنید.

چه خوب که اولین سپیدتون چنین زیبا و هدفمنده

یکم ویرایش زدم و با محتوا کاری نداشتم... راستی بند آخرو دوست نداشتم سر همین اینجا هم ننوشتم چون تا قبل بند آخر کامله

به راستی ذات آدمی
سوسوی روشنی‌ست، در اعماق ظلمت؟
یا چاهکِ تاریکی‌ست، در انفجار تجلی؟

کدام دو پادشاهند؟
که بر سر قلمروی به وسعت هزار هزار قرن
و قدمت هزار هزار فرسنگ
یکسره در ستیزند؟

شاید نه پادشاهی‌ست و نه قلمروی
نه ظلمتی‌ست و نه پرتویی
و پوچ است توهمِ بودن
خوب بودن
بد بودن

شاید پادشاهان
دو عروسک خیمه‌شب‌بازی‌اند
که ریسمان‌های خدایان دروغین
- که خدایشان لعنت کناد-
در حرکاتی بی‌هدف
اداره می‌کنند
نمایشی بی‌تماشاچی را

اما به راستی
در این رقص بی‌معنای عروسک‌ها
وَ در این نمایش خالی از تماشا
«کیست در دیده که از دیده برون می‌نگرد»؟

درود ممنون از لطف شما🙏🙏🙏 خیلی هم عالی. این بند آخر رو انگار خیلی باهاش مشکل دارن ملت😁😁
نمیدونم چرا...توی اون مصراع اول اون «آیا که» رو خیلی دوست دارم ...شاید به خاطر موسیقی هنگام خوانشش باشه😶 ولی خب خودمم میگم اضافیه😬😬 بعد من یک مقدار «اهل اطناب» هستم (از نقدهای شعرم کاملا مشخصه😂😂😂) به خاطر همین موجز کردن برای کارام حیاتیه

🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺🥀🍀🌺

درود. ممنون از لطف آقای افشاری...من که شاعر تناقض ها هستم و احتمالا با خیلی ها اشتراک دارم...

درود. ممنون از لطف شما🙏🙏🙏

درود ممنون بابت نظرت. در واقع میگی زبان شعر از نظر فضا و شکوه کلام سازگار نیست. من این استدلال را قبول می‌کنم. درباره پخمکی و پشمکی که کلماتی عامیانه هستند من می‌توانند هزار کلمه دیگر بیاورم اما اگر دقت کنی در دو جمله اول بند آخر تضادی هست هم از جنس معنوی هم زبانی. مثلا فرسنگ ها اگر سنگلاخی اند چطور پشمکی اند؟! بعد به قول شما فرسنگ سنگلاخی فخیم تر است بعد یه دفه زارت (!) می‌گوید پشمکی! انگار همزمان تحقیر و تعریف رخ داده به نحوی تازه بیان سخت بودن فرسنگ و سست بودن آن به شکل همزمان. در واقع این نیت بوده اما اگر بر اکثر خواننده ها اثر نگذاره یعنی شاعر خوب بیان نکرده. موسیقی پنج مصراع آخر ضعیف تر از بقیست شاید حتی‌.
اما اینکه خواننده بعد از دو بند اول یا احیانا بند سوم (که برخورد تصویر بند یک و دو است و گسترش مضمون بند ۲) به نتیجه ای می رسد که در بند چهارم هست را نمیدانم چون بند اول و دوم «خنثی» هستند و بند سوم «منفی و نومیدانه» است و در بند آخر بارقه‌ای از «امید».
اما در مجموع تمام نقدها را قبول دارم و در نظر میگیرم

درود. ممنون از لطفتون. چه میتوان کرد

جالبه

درود ممنون از لطف شما

درود. ممنون از لطف شما🙏🙏🙏🙏

درود بر آقای میرزادوست🙏🙏🙏

درود ممنون خانم طاهری🙏

درود ممنون بابت لطف و توجه شما👌👌👌