صفای بده نوشی

درود بانو آهنگران ارجمند
غزلی‌ست در وزن دوبیتی که البته نباید در قافیه ریز بشویم وگرنه ماهیت این غزل متزلزل میشود ولی در کلیت زیباست و چند ویرایش وزنی نیاز دارد که به سلامت کامل برسد
از آنجا که جزو ارسالیهای ممتاز شما بانوی ارجمند است ترغیب شدم آنرا در وزن
مفاعیلن مفاعیلن فعولن ویرایش کنم و البته در رد یا قبول آن مختارید 🙏🙏🌺🌺

چو معشوقی به عاشق گفتم امشب 
کنارِ نهر و گل بشکفتم امشب
 
صفا ی باده نوشان باش یارا
بیا که جام ِ می در مشتم امشب

به ایزد گفتم ای استاد نقاش
کنار ِ ماه ِ رویش خفتم امشب

دو چشمت چون ستاره می‌درخشد
 خدایا با نگاهش جفتم امشب

نگارم جلوه کن رویت بینم
دوتا بوسه دو ابرو گفتم امشب

بیا در اسمان ناهید زیبا  
که خاک ِ آسمان را رُفتم امشب

 زرقص گیسوان در باد شبگیر    
بگفتی کی ز یادت رَفتم امشب

 چه شیرین بود جام می به کامم
  زمشک بوستان می گفتم امشب

دَرِ مینا گشا بر خسته‌ی راه
 یکی بوسه حواله گفتم  امشب

 ز روی ماه ِ لبریز  آفتابی
ز شور ِ عشق، پرپر گفتم  امشب

ترانه می‌سرایم در هوایت
که اهویی غزلخوان  گشتم  امشب

توجه بفرمایید که قصد اول ویرایش وزنی بوده نه معنایی
که آن مربوط به اندیشه شاعر است و چندان نمیشود آنرا مورد دخل و تصرف قرار داد.
نکته دیگر اینکه
حروف رَوی قافیه در این غزل
ف ،ت   است که یک ضمه ( ُ ) یکسان نیاز دارد قبل از ف
.
با این نگاه قوافی ، مشت، گشت، رَفت، نیاز به بازنگری دارد
مشت و گشت بدلیل عدم همسانی حروف روی
قافیه رَفت بدلیل اقوا در قافیه
جناب محمدی گرامی در قسمت وبلاگ بحث بسیار مبسوطی در باب قافیه باز کردند، دستشان درد نکند، بنظرم در آن مباحث نکته پنهانی در باب قافیه برای مخاطب علاقه‌مند به یادگیری باقی نگذاشته اند و خواندنش نه تنها خالی از لطف نیست بلکه ثواب و صواب است.
هدف مهم تر از باز کردن این پنجره سبز
تشکر ویژه بنده و سایر دوستان است از شما
همیشه خالصانه و مهربانانه در صفحات دوستان و بنده حاضر میشوید و مهرتان را ضمیمه‌ی صفحه دوستان میکنید. خداوند حافظتان باشد 🙏🌺🌺