شايد...

بر بسترم
چون چوب خشک افتاده این پیکر
حتی توان سر بلند کردن ندارد
شاید که از تن رفته روح و جان دیگر
شاید که دیگر جان به این تن برنگردد

شاید نماند فرصت ماندن براى پیر گشتن
شاید که وقت از دست من بی فايده رفتست
نفرین نخواهم کرد از دنیا برای دیر گشتن
دنبال تقصیر کسی بودن  كه بيهوده ست

چشم پوشی از رنج بشر خودسوزي محض ست
تاوان کار هر کسی برگردن وجدان محضورست
تا بوده رسم زندگی این بوده هر مرگی
حتی اگر برگی فرو ریزد بروید باز برگی

تا دشنه ای در سینه ای بنشیند و جانی بگیرد
هر خون که ریزد بر زمین احساس  تاوانی بگیرد
حتی به لبخندی وچشم بستن برمرگ انسان
یا سر به پا زنجیر در زير  بند هشت زندان
۲۲بهمن ۱۴۰۱
آذر.م