شاید که فردایی نباشد

شاید که فردایی نباشد
مهربان باش!
وقتی که عشقی قلب تو لرزد
فدا باش!
مادر همیشه 

خادم و فرمان برت نیست
پس خادم مادر 

به رسم عاشقان باش
هرلحظه آماده بمان
از در درآید
مرگ در نخواهد زد
تو پس مهمان سرا باش
شادی به قلب دیگران
حتی به لبخند
تا بدرقه باشد
برایت بس خوش‌آیند
با مهربانی چشم ها را  ده
سلامی
با دست پر، لبخندها را
مهر جانی
دستی که در جیبت کنی پنهان ندارد
راهی برای یاری و یاری رسانی
تا خاک ره فرصت برای زندگی هست
با مهربانی با خودت یا مردم شهر
با خود چرا؟
چون مهر طعم
زندگانی ست
جاری شود در جان تو
لطف الهی ست
اول خودت نوش از
سر این چشمه ی پاک
سیراب شو تا یک جهان را
چشمه ساری
ساقی این چشمه بشو
جاری و ساعی

پس مهربان باش و بمان 

تا می توانی...

۱۹ بهمن ۱۴۰۱
آذر.م