ابتلا

محدود یک خیال شدم که پر از چراست
اینڪه دوایِ درد منـی،شـرحِ ابتلاست

تیمور وار شڪِ جهان فتـح می شـود
بر شانه هاےشاخه نشستن ولےخطاست

گفتی:تو بی خیال تبِ عشق من شدی
نبضِ منی،نبودِ تو هم ختـمِ ماجراست

هـر بار ڪه مـردد شـدی مُـرد، مَـردِ تـو
آتشفشان،درونِ دلِ ڪوه و بی صداست

درگیر چشـم تو شده ام،غرق این شراب
ڪه ناسخِ تکامل و تعبیـر یک رویاست

مـوهای مـوج دار تو نیـلِ طـویلِ مصـر
انگشتِ مردِ غرق شده ےتو هم عصاست

هــر شب تبِ تنت،جهنـم می برد مـرا
شهدِ بهشت سهم رقیبان،تنت کجاست؟!

پیام قاسمی