دل پاکم

دلِ پاکم تو اگر زخمی و بیمار شدی
من نکردم تو خودت باعثِ این کار شدی
دل مگر راهِ خودت را نگرفتی دیروز
پس چرا بر سرِ امروزِ من آوار شدی؟!
به خودی تکیه نکردی نشنیدی سخنش
بی سبب ملعبه و سخرهٔ اغیار شدی
از سرِ سادگی ات یار شدی با همه کس
و به هر جمع نشستی کم و بسیار شدی
نشدی باخبر از موسمِ سم پاشیِ باغ
رنگِ گُل دیدی و آسوده گرفتار شدی
همنشینی شده میدانِ حسد، کبر و ریا
دل تو بی تیغ و سپر واردِ پیکار شدی
دلم اکنون شده ای همدمِ این گوشه نشین
به سرت سنگِ هوس خورده و بیدار شدی
«هواجان جاویدان»
havaajaan