عزت

درود استاد
سپاس
بله روا، یعنی آنکه جایز است
یعنی چیز ناشایسته از عالم بالا نخواهیم

درود بر شما شاهزاده ی عزیز
عوضش حواس خدا همیشه بهت است
سپاس از حضورتان
در پناه خدا

درود جناب سلیمی
سپاس از حضور
عالی نگیرید
سایه تان مستدام
در پناه خدا

درود جناب احمدیان
سپاس از لطف شما
سایه تان مستدام
در پناه خدا

درود جناب احسانی فر
سپاس از شما
کمی عمیق تر از انتظار است

یک بار دیگر با این دید این شعر را بخوابید

که چرا باید
قطره ها را بشمارم
و دلتنگ و دلتنگ تر شوم
و آنقدر گریه کنم
که گریه تسکین من شود!
و دل ام دیگر نرم حس باران و آسمان نمی شود!

پس اتفاق عمیقی افتاده است

نگاه به آسمان
و خود را کمتر دیدن در برابر آن چیز طبیعی ست
اما اینکه ما چه چیزی از آن بخواهیم
و چه چیزی بردارم، نکته است
(روا را که از آن بر می دارم)
وچیزی هایی بخواهیم که در شان انسانیت باشد!
همه این ها از اتفاقی پرده بر می دارد
که در انتها به آن اشاره شده


فکر می کنم بزرگی (عزت نفس) را کم دارم


البته برداشت شما به انتظار هم درست است
اما شاید این در وهله ی بعدی باشد
و بزرگی بیاید
که ناجی شود
منظورم همان منجی ست

بازم هم سپاس از شما

درود بر شما و سپاس از حضورتان
در پناه خدا

درود استاد رضاپور
سپاس
بزرگی نه به معنی کسی بزرگتر
به معنای عزت نفس.در پناه خدا

درود و سپاس تان

بنابراین، مفهوم را بصورت ایهامی و
در بیش از یک لایه ی معنایی به کار برده اید
و هر دو مورد، قابل برداشت است.
ای کاش
نام سروش را هم برای قالب شعرتان
ذکر می کردید که بیش تر آشنا شوند.
متاسفانه در این سایت(برخلاف برخی سایت ها و...) نام قالب سروش، در فهرست قالب ها
ذکر نشده.
دست کم، خودمان هوای هم را بیش تر
داشته باشیم!
فراوان سپاس

درود
ممنون از شما
بله حتما
بعد از این حتما هشتک میکنم
ممنون از زحماتتان
در پناه خدا

درود بر شما استاد انصاری عزیز
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا

درود جناب فتحی بزرگوار
سپاس از حضورتان
برقرار باشید
در پناه خدا

درود جناب حسنلو
سپاس از نگاه زیباتان
در پناه خدا

سپاس جناب کریمی
زندگی تان زیر سایه حق
سپاس از شما
در پناه خدا

درود
سپاس از تحسین شما
و حسن حضورتان
در پناه خدا

درود جناب پورصالحی
شاعر توانمند
خوشحالم از حضورتان در محفل این حقیر
سپاس از شما
در پناه خدا