چابک بران

هان ای رفیقِ غریق در ورطۀ خیال
برخیز و بندهای جهالت ز خود بگیر
راهی به سوی حکمت و آزادگی بجو
گاهی سراغِ مهرِ عدالت ز خود بگیر
جای سکوت و فراغ،  در کنجِ واهمه
بر پای باش و ننگِ ذلالت ز خود بگیر 
رنگی نوین بزن به تصاویرِ خاطرت
گَرد و غبارِ یأس و ملالت ز خود بگیر
در باغ دل، نهالِ شعور و شرف بکار
بادِ غرور و بوی رذالت، ز خود بگیر
هان ای غریبِ واله، بیا با سمندِ عشق
یکسر بتاز و روحِ کسالت ز خود بگیر
وقتی حیاتِ آدمی این گونه کوته است
چابک بران و گَردِ بطالت ز خود بگیر