پوست سیاست

سلام و درود

تامل برانگیز سرودید اما عصبانی و تلخ

یک اعتراضِ منحصر بفرد به فردگرایی های تزویرمملوِ عصر مدرنِ حاضر و دردهای اجتماعِ مُعضل سرشارِ آه نهاد

مولوی می گوید:

تو مگو همه به جنگ‌اند و ز صلحِ من چه آید؟
تو یکی نِه ای، هزاری،
تو چراغ خود برافروز (مولوی)

جهان آن اندازه که دوست داریم،
زیبا نیست،
آن اندازه که دوست داریم،
مهربان نیست،
آن اندازه که دوست داریم،
روشن و خالص روان نیست،
آن اندازه که دوست داریم ،
آبی و زُلال و شعورپرور و دستگیر و همراه نیست،
آن اندازه که دوست داریم ،
در آشتی و صفا و احترام و ادای امانت و دِین نیست،
آن اندازه که دوست دارم ،
دوست داشتنی نیست؛

اما اگر چراغِ جان را برافروزند و برافروزید و برافروزیم
زیبایی، مهربان‌ی و روشن‌ایی، زُلالی و اندیشه
حس باور نور را خواهد شد.

خود را ز منبع نور و چراغ ببین ،
و چراغ خود برافروز به شادی و عزت .



سلامت باشید و به توکل یگانه خدا شاد

درود بزرگوار

سلام بزرگوارِ اندیشمند
این اثرتون واقعا قابل ستایش است
و من خیلی دوست داشتم
واقعا لذت بردم با هر سطرش
قلم شما عالیست ماندگار باشد همیشه

درود بر شما بزرگوار
اثری زیبا وکنایه امیز به تلخی جامعه
با درونی تامل برانگیز
لذت بردم از خواندش
موید باشید وتندرست

سلام و ضمن عرض ادب

بسیار زیبا و پر عمق

مانا باشید

آری ای برادر
سیاست شوخی بردار نیست
درود به شما جناب کریمی
برقرار باشی

😬

به همه حمله کردی امروز خدا بخیر بگذرونه

کی می خواد زبان تلخ کنایه برچیده بشه نمی دونم

کاش می شد فریاد زد و اینهمه بی گناه هان تاریخ رو به وسط نکشوند

بهرحال قلم تون بسیار منحصر به فرده و من دوست می دارم