دلتنگی برایِ خدایِ کودکان

با سلام.
مدت زیادی بود دلم می خواست اثری راببینم و پیرامون آن باب گفتگو را آغاز کنم.
پیرامون این دلنوشته باب حرفهای زیادی را می توان گشود.زیرا که به موضوعات ناب درون گرایی ورود کرده است.مخصوص اینکه صاحب اثر سعی بر آن داشته که شاخه خاص بازگشت به درون را انتخاب کند.واقعا مبحث سهل و ممتنعیست.جوزف کمبل در اثر قدرت اسطوره جمله ای با ارتباط با موضوع دارند که هر شخصی می تواند عمق،تجربه و نوعی اعتقاد به تماس با آناندای خود یا هستی خود از طریق آگاهی و سعادت را داشته باشد.مذهبی ها به ما می گویند تا زمانی که نمیریم به بهشت نمی رویم و نمی توانیم واقعا سعادت را تجربه کنیم.اما به عقیده من ،مادام که زنده هستید تا می توانید به این تجربه بپردازید.در اوقات شگفت انگیزی که در بهشت هستید چنان محو تماشای خداوند هستید که فرصت پرداختن به تجربه شخصی خویش را نخواهید داشت.بهشت محل تجربه کردن نیست .جای این کار همینجاست(پایان سخن)دقیقا مثل همین کاری که صاحب اثر انجام داده اند و از تجربیات شخصی خود برای ما به اشتراک گذاشته اند بلکه متذکر شویم.مبحث بعدی که صاحب اثر بدان پرداخته مربوط می شود به درد کشیدن و اثرات خوب آن.که بنده به شخصه معتقدم درد کشیدن از لذتهای زندگیست.البته بدین معنای ظاهر تصور نشود.یعنی اینکه پس اگر لذت است ماهم درد را از خدا درخواست کنیم.نه.بلکه درصورت مبتلا شدنش اگر بخواهیم می توانیم به بعد زیبانگریهایش برسیم.این یعنی این بعدش هست اما در پسِ حجابی که باید کنارش زد.عینا مثل مرگ...که نعمتی بزرگ است.
اینها و محبت کردن و باعشق و محبت کاری را انجام دادن,واقعا مباحثی هستند که انسان را به درونی سوق می دهند که وسعتی بینهایت دارد.و اصل هم همینست.بازگشت به درون.که به نظر می رسد هدف صاحب اثر از آفرینش اثر همین باشد.

یک جایی صاحب اثر از رقصیدن صحبت به میان آورده.ومن دوست دارم مثالی را ذکر کنم.فکر کنید که عروسی برادر یا خواهرتان.یا اصل خودتان یا از همین دست است.کسی به شما پرخاشگری کند.یا ناسزا یا ازاین دست.واکنش شما چیست؟به نظر می رسد پاسخهایتان چیزی از این دست باشد.
از کنارش ساده رد خواهی شد.
به بعد موکولش خواهید کرد.
اصلا وارد بحث نخواهید شد.
گذشت خواهید کرد.
یا از این دست.به نظر نمی رسد شما بخواهید ادامه دهنده آشوبی باشید که آغازش را کسی برای برهم زدن شادی انجام داده است.
و بخاطر همین است که گذشت،بخشش،از مصادیق بارز شاد بودن است.(ممکن است کمی با کاشته صاحب اثر بی ارتباط باشد اما با هدف نهایی ،خیر)


با سپاسمندی