باغ فروردین

درودبرشماجناب عزیزیان
بسیارزیبابود

درود آقای عزیزیان
شعری خوب بود فکر کنم این مصراع نیاز به باز نگری دارد
«که از تکرار ِِ( من) میگویم و (از)اصرار تنهایی»
موفق باشید

درود مهرداد جان عزیزیان
سرفراز باشی و مانا
نبض قلمت سبز

درود
میلاد با سعادت سالار شهیدان راه حق و فضیلت
حضرت حسین ابن علی علیه السلام مبارک باد

درود
میلاد باسعادت علمدار کربلا
حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام
و روز جانباز بر شما مبارک باد

عرض احترام جناب عزیزیان
نوشته ای زیبا اما غمبار
کنون در باغ ِ بی برگم ندارد آرزو جایی
که از تکرار ِ من میگویم و اصرار تنهایی
موفق باشید 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

درود جناب عزیزیان بزرگوار
بسیار زیباست
دستمریزاد
قلمتان سبز

درود فراوان همراه با تشکر بسیار از اشتراک این اثر زیبا

مرا در حدِ خود بودن ، نگه دار ای همه کامل
به دی آتش برافروزم که تابستان شود حاصل

نمیدانم چه پیش آید بر این غمبار گردون چرخ
هزاران سِحرِ بد خواهان ، کنم از بیخ و بن ، باطل

مرا هر لحظه رنگی زن که بومم نقش برگیرد
بدان تا آخر عمرم ، نگردد نقشِ تو زائل

کمال همنشینان بین که در جانم اثر دارد
به نور عاشقان گردم ، چو روز ِ شب شکن ، مایل

دستمریزاد و خدا قوت استاد

سلام و عرض درود خدمت جناب عزیزیان شعری بسیار دلنشین و زیبا سرودید پاینده باشید

درودها جناب عزیزیان. چهارپاره ای زیبا ولی غم انگیز
خواندم از تراوش ناب قلمتان. عالی است ولی در این
وانفسای جهان وحشت زده دلم اندکی ترانه می خواهد.
دلم گرفته دوباره بهانه می خواهد
بهانه ای ز دل عاشقانه می خواهد
بیاد عمر فنا گشته بر کشد فریاد
نشاط و شیطنت کودکانه می خواهد
کنون که عمر گرانمایه رو بپایان است
ز نام خود اثر جاودانه می خواهد
بیا که کوک شده سیمهای ساز دلم
ز چنگ و زخمه مطرب چغانه می خواهد
مثال مرغ غزلخوان، بر کشد آواز
بهار گشته و قمری ترانه می خواهد

درودها جناب عزیزیان🌹
مثل همیشه از خواندن سروده ی نابتان لذت بردم
بسیار زیبا بود
🌹

درود فراوان جناب عزیزیان ادیب فرزانه
بسیار زیبا ودلنشین
در پناه حق
ایام بکام
🌷🌷🌷

سلام و احترام مهرداد عزیز
کجا دیدید برخیزد طرب از ساز ویرانی؟
کجا دیدید سوزی بیش از این در سینه بنشیند؟
بسیار عالی

خیالم باغ ِ فروردین ولی از سوز ِ دی ویران
درونم هُرم ِ مرداد است و رویم زرد چون آبان
زمستان است دنیا گرچه من در هر بهاری هم
خزان ِ آرزویم پیش تر آید ز تابستان
بسیار غمگین و زیبا و گیرا سروده ای خواندم از سروده های ناب شما استاد عزیزیانِ عزیز
شاد و پیروز و سلامت باشید انشاالله

سلام جناب عزیزیان
احسنت بر شما بزرگوار

از این بیهوده. بودنها نبو غم عرقذ. خسران شد

شعور م بی ثمر پوشید و ذهنم سخت حیران

پک. عشق از و مهه. شعبان رسید

عطر نفس خورشید جها ن رسید

با جلوه. ی حسین. عباس و سجاد ع

در ماه منور. یک. ما و سه خورشید رسید

سلام. بر شما. فرا رسیدن ماه. عیاد شعبانه ی مبارک

سلاک ودرود بر شما جناب عزیزیان ارجمند بسیار دلنشین و زیبا سرودید از خواندنش لذت بردم همیشه مانا باشید🌹🌹🌹

درود استاد عزیزیان عزیز
غمگین بود و زیبا
حضورتان موهبت خداست
سایه شما مستدام ❤️🌹

سلام وعرض ادب و احترام
بسیار عالی و دلنشین بااینکه تصاویر غمگینی داشت
با آرزوی شکوفا شدن شادی و ثمره ی شیرینش برای شما

درود جناب استاد عزیزیان
خیلی زیبا بود
لذت بردم از خواندن این شعر تلخ اما دوست داشتنی
عالی چون همیشه
قلمتان زرین

سلام زمستان پیش قراول بهار است
ولکن گاه بهارست و زمستان در نظر آید و گاه زمستان و بهار
مولانا جانم فدایت بسم الله
در بیان آنک لطف حق را همه کس داند و قهر حق را همه کس داند و همه از قهر حق گریزانند و به لطف حق در آویزان اما حق تعالی قهرها را در لطف پنهان کرد و لطفها را در قهر پنهان کرد نعل بازگونه و تلبیس و مکرالله بود تا اهل تمیز و ینظر به نور الله از حالی‌بینان و ظاهربینان جدا شوند کی لیبلوکم ایکم احسن عملا

گفت درویشی به درویشی که تو
چون بدیدی حضرت حق را بگو

گفت بی‌چون دیدم اما بهر قال
بازگویم مختصر آن را مثال

دیدمش سوی چپ او آذری
سوی دست راست جوی کوثری

سوی چپش بس جهان‌سوز آتشی
سوی دست راستش جوی خوشی

سوی آن آتش گروهی برده دست
بهر آن کوثر گروهی شاد و مست

لیک لعب بازگونه بود سخت
پیش پای هر شقی و نیکبخت

هر که در آتش همی رفت و شرر
از میان آب بر می‌کرد سر

هر که سوی آب می‌رفت از میان
او در آتش یافت می‌شد در زمان

هر که سوی راست شد و آب زلال
سر ز آتش بر زد از سوی شمال

وانک شد سوی شمال آتشین
سر برون می‌کرد از سوی یمین

کم کسی بر سر این مضمر زدی
لاجرم کم کس در آن آتش شدی

جز کسی که بر سرش اقبال ریخت
کو رها کرد آب و در آتش گریخت

کرده ذوق نقد را معبود خلق
لاجرم زین لعب مغبون بود خلق

جوق‌جوق و صف‌صف از حرص و شتاب
محترز ز آتش گریزان سوی آب

لاجرم ز آتش برآوردند سر
اعتبارالاعتبار ای بی‌خبر

بانگ می‌زد آتش ای گیجان گول
من نیم آتش منم چشمهٔ قبول

چشم‌بندی کرده‌اند ای بی‌نظر
در من آی و هیچ مگریز از شرر

ای خلیل اینجا شرار و دود نیست
جز که سحر و خدعهٔ نمرود نیست

چون خلیل حق اگر فرزانه‌ای
آتش آب تست و تو پروانه‌ای

جان پروانه همی‌دارد ندا
کای دریغا صد هزارم پر بدی

تا همی سوزید ز آتش بی‌امان
کوری چشم و دل نامحرمان

بر من آرد رحم جاهل از خری
من برو رحم آرم از بینش‌وری

خاصه این آتش که جان آبهاست
کار پروانه به عکس کار ماست

او ببیند نور و در ناری رود
دل ببیند نار و در نوری شود

این چنین لعب آمد از رب جلیل
تا ببینی کیست از آل خلیل

آتشی را شکل آبی داده‌اند
واندر آتش چشمه‌ای بگشاده‌اند

ساحری صحن برنجی را به فن
صحن پر کرمی کند در انجمن

خانه را او پر ز کزدمها نمود
از دم سحر و خود آن کزدم نبود

چونک جادو می‌نماید صد چنین
چون بود دستان جادوآفرین

لاجرم از سحر یزدان قرن قرن
اندر افتادند چون زن زیر پهن

ساحرانشان بنده بودند و غلام
اندر افتادند چون صعوه به دام

هین بخوان قرآن ببین سحر حلال
سرنگونی مکرهای کالجبال

من نیم فرعون کایم سوی نیل
سوی آتش می‌روم من چون خلیل

نیست آتش هست آن ماء معین
وآن دگر از مکر آب آتشین

پس نکو گفت آن رسول خوش‌جواز
ذره‌ای عقلت به از صوم و نماز

زانک عقلت جوهرست این دو عرض
این دو در تکمیل آن شد مفترض

تا جلا باشد مر آن آیینه را
که صفا آید ز طاعت سینه را

لیک گر آیینه از بن فاسدست
صیقل او را دیر باز آرد به دست

وان گزین آیینه که خوش مغرس است
اندکی صیقل گری آن را بس است

سلام جناب عزیزیان گرامی
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
حالتان بهاری و دلتان خوش
در پناه حق

درودهای بیکران استاد عزیزیان گرانمایه، بسبار پربار ، وزین و دلنشین بود، قلمتان همواره چرخان

درودتان باد
خیالاتی شدم شاید جهانم تازه تر گردد
ردای فهم ِ دنیا بر تنم اندازه تر گردد
نمیدانستم آن روزی که موزون میکنم خود را
حواشی از کلام ِ متن، پر آوازه تر گردد

زیبا، پر مغز و دلنشین مثل همیشه
مانا باشید

درودها ادیب بزرگوار

سلام وعرض ادب استاد گرانقدر جناب عزیزیان
بزرگوار

بسیار عالی وزیبا سرودید

واقعا عالی بود

عرض سلام و ارادت
جناب عزیزیان عزیز و گرانقدر
بسیار زیبا
قلم توانمندتان همواره رقصان
پایدار باشید و سربلند

درود بر شما آقای عزیزیان

درود بر استاد عزیزیان گرانقدر
سروده هایتان را دوست دارم و به جان دلم تک تک کلماتش را میخوانم و این بار هم چون همیشه زرین قلم چرخاندید و ناب .
پایدار باشید و پر از شور سرودن.

زمستان است دنیایم ولی در هر بهاری هم
نصیبم میشود از آسمان فقر شکوفایی

درود بسیار زیبا بود
تلمذ کردن در کنار اشعار شما ستودنی است
تقدیمتان

زمستان است دنیا گرچه من در هر بهاری هم
خزان ِ آرزویم پیش تر آید ز تابستان

سلام و احترام استاد عزیزیان بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین نگاشتید
قلمتان سبز