گوسفندانِ کوکی

سلام و درود دوست خوب و شاعر ناب، جناب علامیان عزیز و گرامی
حیفم آمد ننویسم
نقد چندانی بر شعر ندارم

تمام رنگ های خانه از پنجره می گریزند : شروع شعر
پنجره را باز می گذارم : پایان شعر
شاعری که دیوانه ای قلب سوز هست

چند هجای بدخیم : بدخیم و خوش خیم، شاعری که احتمالا دیوانگی اش بدخیم است

اشک دریای کارائیب را هم در می آورد : ویژگی شعر بیان حالات، احساسات و شرایط با زبان بدیع شعر به نحوی است که زبان حال پدیده هاست. تشبیهات تصنعی در شعر دیده نمی شود. وجه شبه کاملا لحاظ شده است

خواب گوسفندان کوکی، انگشتانم روی کاناپه راه می روند، انقلاب های مخملی : ارجاعات برون متنی شعر که با توصیفات عینی برای مخاطب ملموس شده است

آخرین انار دنیا می خواهد در چشمانم ترک بخورد : چشمان در خون گردیده شاعر دیوانه، از خیم گذشته (خوش خیم، بدخیم)
دو بال از یخچال برمی داریم و پرواز می کنیم : توصیفات فراواقع گرایانه که در سراسر شعر دیده می شود همچنین تلفیق با سینما چه از نظر توصیف صحنه ها و وقایع و چه استفاده از نام فیلم ها یا نویسندگان، بازیگران اصلی و کارگردان.

یکی این فیلم را عقب برگرداند
مشت های گره کرده ی سنگی!
آخ صورتم
نه اینجا آخرین ایستگاهِ دنیاست
خیلی خیلی عقبـتر
به خلق شعری که
شاعرش از سر تنهایی
فقط یک کلمه ی پنج حرفی نوشت...
"آیا دیوانه ای قلبسوز هستم...؟"

در حد بضاعت نوشتیم. عذرخواهم به خاطر نواقص ناخواسته و احتمالی

راستی آن کلمه پنج حرفی؟!

باقی بقای عمرتان
سرتان سلامت

از زمانی که انسان با زندگی سایبری و تکنولوژی هم بستر شد برای تاثییر گذاری بر مخاطب در شعر نیز دگردیسی هایی شکل گرفت که این تغییرات در زبان و شکل بیان نمود پیدا کرد
اگر بخواهیم تفکرات انسانی را تقسیم بندی کنیم
می توان آنرا به سه صورت زیر نوشت:
۱)پیشامدرن
۲)مدرن
۳)پسامدرن یا پست مدرن
شعر امروز از مرحله ی مدرن به جایگاهِ پسامدرن در حال تغییر چهره است
در اشعار پست مدرن با خلق تصاویر اسکیزوفرنی وار فرم و ساختارهای خطی به هم می ریزد نه اینکه باری یا بادی به هر جهت باشد بلکه از تک گویی مثلا گفتن از یک موضوع پرهیز می کند و مانند نخ تسبیح عقیق های مختلفی را کنار هم می چیند
اشعار پست مدرن بیشتر خالق هستند تا به دنبال کشف باشند و عموما از شرایط سیاسی اجتماعی فرهنگی عصر خود غافل نیستند

اگر به شعر امیر حسین برگردیم
می بینیم تمامی ابعاد شعر با خلق تصاویری فراواقعی گره خورده که به واقعیت های امروزی طعنه میزند
یعنی کارگرانی که سینه خیز میروند تا میدان آزادی و فضای خفقانی که شاعر را به کوچ وا داشته
حالا این خفقان می تواند ریشه در مسائل اجتماعی یا سیاسی یا فرهنگی داشته باشد
اگر توجه کنیم تمامی بندهای شعر در حال کوچ و رفتن هستند
این کوچ و سفر همان چارچوب و ظرفی ست که هذیان سرایی و پراکنده گویی اشعار پست مدرنیسم را در یک قالبِ و مظروف نگه میدارد که به مخاطب حس از هم گسیختگی بندها دست ندهد

رنگهایی که از خانه می گریزند(کوچ)
هجاهای بدخیم که نوک منقار فلامینگویی ست
که می خواهد از دهانم کوچ کند
جالب اینجاست
وقتی شما فلامینگو را تلفظ می کنید
ف/لا/مین/گو
ف/نوک زبان متمایل به کف دهان است
لا/ نوک زبان متمایل به سقف دهان است
مین/ نوک زبان متمایل به کف دهان است

این فراز و فرود های هجایی باعث سخت خوانی یا به گفته ی شعر دلیل بدخیمی هجاهای در حالت کوچ هستند

کاغذ مچاله ای که میخواهد به سطل برگرد دوباره کوچ

کولی کوچه گرد مریخ
کولی ها عموما در حال کوچ هستند

حتی اگر فیلم کازابلانکا هم دیده باشید قصه در مورد مردی ست که می خواهد یک پناهجو را به جایی دیگر کوچ دهد

آنقدر تصاویر و انتقادات شعر چفت و بست محکمی دارد آدم دلش می خواهد ساعتها راجع به این شعر حرف بزند
اما شاید توضیح فراوان لذت کشف را برای مخاطب کم اثر کند
بنابراین همین لحظه خم می شوم کلاهم را برای این شعر بر میدارم
که واقعا مرا شگفت زده کرد
آنقدر شگفت زده
که یادم رفت اول سلام کنم

راستی نابیون
امیرجان
سلااااااااااااام😁😁