پل

سلام و عرض ارادت خدمت بانوی خوش قریحه آذر مهتدی.
در مراجعه به سرودۀ هر شاعری در نگاه اول یکی از جنبه های سروده خودرا برجسته تر به رخ می کشد. مضمون و محتوی یا شکل و ساختار آن بعلاوه صناعاتی که همراه هر دوی این جنبه ها پا به پا در حرکت است.
در دو شعری که بنده از شما خواندم جنبه نخست برجسته تر است. که اگر از همراهی خوب جنبه دوم برخوردار باشد در یادها می ماند.
در این دو اثر که عرض کردم با این معلومات سطحی و ناچیز و بیان گستاخانه و جسارت آمیزی که دارم تشخیص من اینست که تمایلات شما ابتدا به سمت بیان رمانتیک از ماجرا است. اما در انتها متمایل به نتیجه گیری و داوری در آن موضوع می پردازید. بدون این که اجازه بدهید که مخاطب به تأثرات شخصی ، مناسب درک و احوال خودش دست یابد. یک جا نتیجه تربیتی است و جای دیگر اجتماعی و انتقادی. که در هر صورت شاعر محق است راه خودش را برود ولی با یک تغییر لحن و احساس در طول اثر مواجه می شود و خواننده را هم بدنبال خودش می کشاند. از تصویر پردازی رمانتیکی برای حصول به حداکثر تأثیر گذاری تا نصیحت یا انتقادی که بلافاصله و مستقیم مطرح می شود. این تفاوت لحن ممکن است از شدت تأثیر بکاهد یا از تیزی و سردی نتیجه.
باز هم عذر خواهی می کنم. خودم هم مطمئن نیستم که حرف هایی که می زنم چقدر بجا و درست است، اما خودم را آماده می سازم که مورد تنبیه و عتاب صاحبان نقد و سخن قرار بگیرم. در هر صورت وقتی کلام یک هنرمند به مرحله بلوغ می رسد گفتن تعریف و تمجیدی ساده و آرامش سطح آب را بر هم نزدن گرچه ظلم نیست اما خدمتی نیز محسوب نمی شود.
اعتراف می کنم که شعر زیبایی را خواندم و لذت بردم مخصوصا « لفظ » پل که هم در اسم و هم در متن خیال انگیز است.