زخم خورد

در جنگلی که روبهان فرمانروایند
فرمانروایان کذایی چون خدایند

شیران به جرم دشمنی با قوم کفتار
مردن به  زیر پنجه ی سگها روایند

اینجا به ویران خانه ای ماند که اهلش
هر روز و شب در گریه و سوگ و عزایند

جنگل به خود باران ندیده چند سالی ست
خوش قامتان سرو این جنگل کجایند ؟

هر دزدی و غارت  شود در جنگل ما
از سهم خرگوشان  و آهو می ربایند

افتاده دست ناکسان سرچشمه ی رود
سد کرده راهش ،  را درختان در بلایند

وقتی تبر را دسته از جنس درخت است
آنجا نهالان پیر و  در فکر عصایند

منظور شاعر رهبر از فرمانروا نیست
فرمانروایانی که در راس قوایند


با سلام و درود خدمت عزیزان این سروده را سه سالی است سرودم و اینک منتشر می کنم
و هیچ نسبتی با زمان حال ندارد 


رضا حمیدی راد
زخمی دوران نه چندان دور  در حال نقاهت