سه گلشن عاشقان

سه گلشنی به نام "یک کوفه ادعا" 

(آغازگر:) 
این بار هم اَدا/
یک کوفه، ادّعا/
شرمنده ام خدا!/

(پیکره:) 
خوب است یا نه: این همه، ما ادعا کنیم / ترسم که کوفه ی دگری را به پا کنیم/
خیلی پر ادعا شده ام. شرم، شرم، شرم/ کافی ست ادعا. بله، باید دعا کنیم/
حالم بد است. پر شده از آرزوی پَست / “سرمست گشتنی”، تو بیا دست و پا کنیم/
باید تلاش کرد که جان، باوفا شود / تا بیش تر به عاشقی اش آشنا کنیم/
ای وای! وای! وای! عجب لاف می زنیم! / ترسم که عاقبت، گل زهرا، فدا کنیم/
ای وای! وای! وای! زبانم بریده باد! / هرگز مباد آن که پشیزی خطا کنیم/

(پایانبخش:) 
شاید که ناگهان…/
عاشق شوید هان!/
آماده، عاشقان!//

 ( سه گلشن:
گونه ای از شعر پیشرو، با سه بخش تنوع پذیر آغازگر، پیکره و پایان‌بخش)