( باد بهاران )

چون باد بهاران شو , شوریده و مستان شو

                                                                 جوشیده و جانانه , چون باده ی پختان شو

ابروت به بند انداز, وان سرمه به مژگان کِش

                                                                 چون ان گُل سُرخینه تفتیده و بریان شو

گیسوی خود افشان کن , جون برگ درختان شو

                                                                از مسجد و میخانه بیرون زده , عریان شو

چون شعشعه ی تارا رخشان و نمایان شو

                                                              از باد بهارانم سبزینه و خندان شو

لولی و لوندی کن , چون یک بت فتان شو

                                                                برگیر مرا در بر , مستانه و لرزان شو

در پیکره ی هستی افسانه ی مستی شو

                                                                چون چهچهه ی مرغان خنیاگر بستان شو

شهزاده ی این هستی ماییم و رَهِ رَستی

                                                                چون فصل ربیع امد , ازاده چو مرغان شو

دلبسته ی یک یارم , وابسته به یک تارم

                                                               مخمور می صافی , در زمره ی یاران شو

ان لعبت زیبا را , باید که به چنگ ارم

                                                              گر عشق ازل خواهی , رخساره نمایان شو

گر میکده را جویی , باید که تو رسوا شد

                                                              چون بیده ی مجنونی چرخنده و رقصان شو

حیرانی ما بنگر , ما تشنه لبان بنگر

                                                             سیراب نما بیدل , صهبای خماران شو

..............................................................................................................

20 / 12 / 91