غزل فلک بی وفا

نویسم وا دو چَش تَرم ، که دارم د ِ دلم غمی
د دس ای روزگار نالم،که هیچ ناره زَره رَحمی
🍁🍁
اخم رتن او روزیامو ، د ِ نی آثار د گپون ایل
زره زره کنم و آوو، غم او یادشو هه چی شَمی
  🍁🍁
گریوه هم دوا نکرد ، یاد او خاطر او روزیانه
فلک غمم د دل تو وا، مرگن هایم، مه هر دَمی
🍁🍁
اه کمر هم وجام ویده، رومس د زور اِی غَمم
بِوار اُور سیاه سی مهَ ، بوار ،بزه تو  وِم تَمی
🍁🍁
منه زِنه و گور کردی دِ ای عمرِ بی حاصل مو
فلک تو کور جهالیسی ، نیا و ابرویات خَمی
🍁🍁
فلک هرده ویک چرخت، بَسوزه شو اُ شوگارت
نوینم قوم اُ دوس بِسن چی زیتری، دِ یه جَمی
🍁🍁
 نوینم چی اوسنی یا ، دلی پاک وا او بی کینه
مگر بینم وخاو بَنه ، که رحم داشتوعه ،یه کَمی
🍁🍁
گلِی دارم د قوم ظالم ، که جونشو زَر اُ زینته
اصالتشون د هیر بوردن ، گرتشونه منی سَمی
🍁🍁
مه غصه دوس جونیمه،گره هرده ویک دسمو
فلک گلال غمت بوردم، بیل بورم هارتر هم چَمی
🍁🍁
✍ شاعر : سیروس میرزاوند