تند خو لیک خلقیله مهری ساتیپ کین ایتمدی
آفرینی خلقین آغزیندا، کی نفرین ایتمدی
داش اورک چرخ آستا بیز غافل لرین شادلیقلاری
گولمه، سرخوش کهلیگی تقدیمِ شاهین ایتمدی
بُستانا بنذر سراده لب گوتورمک گولمگه
اوز قانین گول تک حلال تقدیم گلچین ایتمدی
آرزونی محو ایتمکلیک بو سنگین قلبیدن
بیستونی ساده جه تمثال شیرین ایتمدی
اُلمه دن غافیل بو یونگول جسمی جولان ایلمه
عافیت لی اِئو یوخی فیکریله تزیین ایتمدی
قلبی قاره زاهیدیله عشقیدن سوز سویلمه
قاره مغزی لخته لنمیش قانه تلقین ایتمدی
اولکه ی هندین مُراد توپراقلارینین حاصیلی
نا مُرادلاری ائل ایچره کام شیرین ایتمدی
بی شعورلیق داغیله حُضّار قلبین داغلاماق
اوز اوخونمامیش شعرین بی تاب تحسین ایتمدی
وار اگر اکسیر بو عبرت سراده صائبا
اوز قیزارمیش چهره سین دردیله زرّین ایتمدی
(۱۴۵//۱۴۰۳/۰۳/۲۱)
(شعر صائب را از فارسی به ترکی ترجمه کردم)
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
تندخویی با خلایق، مهر را کین کردن است
آفرین را در دهان خلق نفرین کردن است
شادی ما غافلان در زیر چرخ سنگدل
خنده کبک مست را در چنگ شاهین کردن است
لب به شکر خنده وا کردن درین بستانسرا
خون خود چون گل حلال دست گلچین کردن است
آرزو را محو از دلهای سنگین ساختن
بیستون را ساده از تمثال شیرین کردن است
غافل از رحلت درین جسم سبک جولان شدن
فکر خواب عافیت را خانه زین کردن است
گفتگوی عاشقی با زاهدان دل سیاه
از سیه مغزی، به خون مرده تلقین کردن است
حاصل خاک مراد کشور هندوستان
نامرادان وطن را کام شیرین کردن است
مستمع را دل به داغ بی شعوری سوختن
شعر خود ناخوانده بی تابانه تحسین کردن است
هست اکسیری اگر صائب درین عبرت سرا
روی سرخ خویش را از درد زرین کردن است