دوشنبه ۶ اسفند
اشعار دفتر شعرِ دفتر اول شاعر صادق کیانی (صادق)
|
|
|
|
گشتم همه جا نبود حتی به دروغ/《یک دوست که با او غم دل بتوان گفت》
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به جنگ نقش می‌آید حریر-ابریشمِ مویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم خونه دارم تو پرواز شب/تو اوجی که بالم رو آتیش زده/دلم خونه از دست این داوری/نگاه تعجب به خاطیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(ساقی)ام نام نهادند و نمی‌دانند از/چه شرابی شده‌ام پاک... که تنقیح کم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز، هم آغاز و سرانجام ِ جهان است/ چون آنچه که دیروز، نهان بوده؛ عیان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا ز صخره‌ها، ماه از زمین غمین/بستان ز سردیِ دوران شده حزین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی غزلی گفته چنان رسم ارادت/همراه دو صد بوسه ز پیدایش فرشاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیر میغرد و شمشیر لب ِجمشید است/خانه در وسعت ِ یک خورشید است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لاجوردی یعنی رنگ خون‌‌خوارترین پرده‌ی این شهر بزرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میتراشم درخت شعرم را/تا بسازم دو دست و ده انگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اُمّید با دستان او برخیز و خود را وارهان/گه محضر معشوق خوان گاهی نشین در نزد ِ یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صادق، قلم ِصدق و صداقت بنما گر//در زمره‌ی زرین شده بر دفتر رازید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه دستای ما بالا/دعاهامون تو مشت موندن/ولی شکر خدا بازم/دروغا ریشه خشکوندن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغوشتو وا کن ...اندازه‌ی دردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیب، تو را سجده و /بِه، به دلت ملتمس/جامه‌ی گل‌های ما/در نظرت مندرس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواهم امروز شکست/شیشه‌ی قاب تو را/ و به آغوش کشم خاطره‌ی ناب تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به الهام وجدانم اون وقتی که /یهو آیه‌هاشو می‌پیچه برام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشکِ مهتاب و چادری از ابر
طاقتِ کوچه ها شده لبریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا سوزان، ولی لبخندهایت را، مَکِش بر چله شهلا‌تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این حال این روزای این شَهره...یخ‌بستگی صبر سر رفته
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ابراهیم کریمی (ایبو)
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
زلیخا رامیار امید سحر 
دانیال حاجی زاده (اشک) 
