پنجشنبه ۱۴ فروردين
اشعار دفتر شعرِ شاعرانه های مرجان شاعر مرجان آزرم نوایی
|
|
|
|
زندگیمان جز سرابی بیش نیست
خام وگس چون طعم خرمالوی نارس
حس غربت راببین اندر دل مرغ هوا
در میان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن هسی مه روح و جان و ایمون
ته کوه و جنگل و دشت و بیابون
ته سبزی و ته سرخی و سفیدی
دیار پهلوانون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مراد دل به که گویم
بریدم از همه جانان
برس به درد من آخر
تو باش چاره و درمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن بهشت نازنین کو جای جایش پر گلست
افتخار خاک ایران، شهر آرش، آملست
شهر طالب ،شهر زهره، شهر صد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش خشم فلک سوخت مرا
تا که اندیشه خاموش تو بیدار شود
من به هرجرعه بنوشم این درد
دلخوشم بارقه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخوشیها گشته تصویری پر از رنگ و لعاب
کو برای سرخوشان گشتست آویزان به قاب
انقدر از زندگی تصویر روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام من مرجانست
دختر ایرانم
زاده کوه بلند البرز
و نوای لار مر سامانست
زنم از جنس بلور
متولد به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای زنگ می آید ز هر سو
تو گویی کاروان قصد سفر کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکان را دوست میدارم
که رویای قشنگ کودکی
همواره ناب و دیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی خالقا این راز خلقت را بنازم
همه ابواب بگشودی ز رحمت را بنازم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بگو رب تو کیست؟دو شبح خوف دهند جانم را
اندر آن تکه باریکه قبر روح بیچاره و سامانم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل من یک باغست
که درآن عشق و محبت جاریست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی میگذرد
تو به هر مکتب و آیین هستی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شامگاهی دگر و لب به سخن باز کنم
ساقیا نوش بده تا غزل آغاز کنم
دل گرفتار شده محرم اسرار شده
جمله ی
|
|
|
|
|
بهروز عسکرزاده
سیاوش آزاد
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
محمدرضا آزادبخت
زیبا نگاشتید و
