باران عشق

درودها جناب صادقی بزرگوار
کوتاه زیبایی را نگاشتید.
پیشتر نقد شده؛ امّا باز هم ارزش نقد شدن را دارد.

علاوه بر تصویرسازی زیبا، سرشار از آرایه‌های ادبی است.

_ همین قدر: آرایه‌ی تکرار

_(آشنا) و (غریب): آرایه‌ی تضاد

_(دور دست‌ها): واج‌آرایی

_ تبلور عشق: مجازا نمایان شدن عشق.
ضمن این‌که استعاره‌ی مکنیه نیز می‌تواند باشد:
عشق به چیزی تشبیه شده که بلوری می‌شود.

_ نوازش احساس:
استعاره‌ی مکنیه.

_ چشمان کلبه‌ای:
استعاره‌ی مکنیه.

باور دریا داشت:
استعاره‌ی مکنیه
و
(دریا) و (داشت): واج‌آرایی.

عنوان زیبای شعرتان (باران عشق) هم یک تشبیه بلیغ است و مرا یاد ردیف یکی از غزل‌هایم در کتاب آوای احساس انداخت که مطلع آن را تقدیمتان می‌کنم:
ناگهان بارید بر دشت دلم باران عشق
شاد شد حسّ دلم، از چهره‌ی خندان عشق



جاری احساستان برقرار

شاعرانه‌هایتان ماندگار

سعیدجان دقیقا شعر در خطوط آخر اتفاق افتاده ، و باقی آنرا میتوان مقدمه ی مناسبی برای ورود به ترمینال آن حساب کرد . حسن کار کردن با نمادها اینست که دستکم حامل دو معنی هستند . در اینجا هم میتوان علاوه بر تصاویر طبیعی دریا و کلبه و ساحل ، معانی دیگری را هم بنا بر سلیقه و دایره ی معرفتی مخاطب در نظر گرفت . درینجا شاعر حق دخالت ندارد و مخاطب در برداشت و استنباط مفهوم آزاد است . هرچه نمادها ایهام بیشتر و دایره ی وسیعتری داشته باشند ، دست مخاطب نیز بازتر خواهد بود و اختیار او وسیعتر .... به همین مقدار بسنده میکنم و ضیق زمان را بهانه .... خوشحال شدم از خوانش این خطوط مهربان

سلام سعيد جان
چون تيك نقدت فعال است يك نكته به ذهنم رسيد
كه حيفم آمد نگويم...
البته مانا توضيح داد، (اين ٢،٣روز اخير هرگاه آمدم نقد بنويسم
ديدم ماناي عزيزم زودتر بخوبي بيان كرده)


و اما شعر....
سعيد جان ببين فقط:
نم گرفت
کلبه ای که
باور دریا را
به ساحل نگران
هدیه میداد

(همين والسلام)
سطرهاي پيشين اضافه است و نياز نيست باشد،
حذف هم شود هيچ اتفاقي رخ نخواهد داد و به نظرم ويرايش كن،
موقعيت شاعرانه اتفاق نيفتاده و يا مثلا تصويري كه در خدمت شعر باشد هم ندارد،
( دور از شعرست و متني شده كه پيوست به سطر بعدش هم بي فايده است)
امروزه اين را ابهام لفاظي كه( همان قدر غريب است) ميگويند،
شاخ و برگ دادن بيهوده به شعر صدمه ميزند
اين نكته را توجه داشته باش
قلمت سبز.