خانه به خانه

خانه به خانه

اي چشم توچون پرتو خورشبد زمانه

     مژگان تو چون  تيرو  جهاني به نشانه

درحسرت  ديدا  رتوچون حلقه دامي

     آن  چشم   گهربار  و  تو  فا رغ زفسانه

 شيرين تراز لعل لبت  كس   نمكيده 

      مقصود تويي   وامق  و  عذراست بهانه

من درطلب   ديدن آن چشم  خمارم

         چون مرغ    هراسان  زپي  چيدن  دانه

    جمعي شده ازخانه پي كعبه شتابان

           من   هم   زپي   ديدن   آن صاحب خانه

هر  جانگرم كوه  و كويرو دل  دريا

          هر   يك  به  طريقي دهدم ا ز تو نشانه

ترسم كه  غريبم   نرسم    برسر کویت

                     آواره ام  ا  ز دست   غمت   خانه   به  خانه

آبان 1371

ازسروده های قدیمی بازبان قدیمی وبدون  ویرایش روز می باشد نظرات شما  ارزشمند می باشد سپاسگزارم