قطار ابدیت

سلام
ودرودها
برشمابانوی گرامی

سلام
براستاد ارجمند
جناب اخباری ، ممنون از سما

سلام
برسرورواستاد گرامی
جناب استکی که همچنان سیاه مشق هایم را
مرور می فرمایید

سلام
ودرودها
برشما دوست گرامی واستاد ارجمند

سلام
برسرور گرامی
ودوست بزرگوارم استاد سلمان مولایی
ممنون از نقد شما که برایم براستی وبی مبالغه راهگشاست.
اما
من انسان را تجزیه نمی کنم بلکه اورا یک واحد و کل بدون تفاوت با کلمات قراردادی (زن ومرد) که قرنها مرسوم است ، می بینم . واین دوهیچ برتری وامتیازی نسبت به یکدیگر ندارند دووزنه ی مساوی اند و هیچ نقصانی در قبال هم ندارند ، هردو یکی هستند ، و مصرع قدرت و پول و طلا و زن اززبان منِ مرد است ونمادی برای قدرت ، ثروت و شهرت و شهوت... که گریبان بشریت را گرفته اندو مانع سخت وناشکننده ی تکامل وی هستند .... و اززبان یک زن می تواند ، قدرت و پول و طلا و مرد ....باشد که بیشتر به آن نمی پردازم .
بلی آنچه انسان را دراسارت ودر قید ناگزیر و مسموم خود در آورده ، قدرت ، ثروت ، شهرت ، و شهوت ودیگر امیال وی هستند و پس از قرنها انگیزه هایی قوی ومعمول شده اند که بی قیاس در فرهنگهای متفاوت عیبی بر آنها مترتب نیست . آنچه برای هرکسی لاجرم لازم است شناخت ماهیت واقعی خود و کشف تمامیت خویشتن است که وی را از چنبره ی تمام اسارت ها رهایی می بخشد وسرزمین سعادت ورستگاری و آرامش و خوشبختی بشر در نهایت اینجاست . که آن هم خیال و رویا وتوهم یک شاعر چون من نیست بلکه واقعیت وحقیقت قابل کشف هرکسی ست که هنوز جوامع بشری نسبت به آن آگاهی لازم را ندارند که به همین دلیل مقدمات دگرگونی و تحول وکشف خویشتن را برای نسل های بعدی هنوز برجا نمی گذارند....

*) قطار ابدیت






درغروبی

درکنار آبیِ دریا

دم به دم  دیدم ؛

 قطار ابدیت می رسید از راه

دیرگاهی  ، من دراین فصل رکود عشق

 کوپه ای  از نو بنا کردم

بی ستون  وسقف و  بی  دیوار

بود در آن تا بی نهایت زیر بال وپر

و  صدای  سوت سوزن بان  ، دما دم  می ربود ،

روی خطِ  وحشتِ اوهام  ، خوابم را 

سرخوشی اکسیژنی جاری ، در تمام موی رگهابود

برف اندوهی نبود در پشت بام لحظه ها پیدا

قلب را تا بی نهایت می شد اینجا برفراز بیشه ها گسترد

زندگی دیدم چواقیانوس آرامی 

دم به دم  در موج آرامش نمایان بود

و عقابِ تیزچنگ هوش     

می شکافت از هم ،

هسته ی اسرار هستی را

هوش سنجاقک جدا از بازی سرد سیاست بود 

تابه مغز سدروآپیشن ، به هر کوه وبیابان راه می پیمود

قلب  هر بابونه را دردست باز دشت می کاوید

 زخم  هجرانی نمایان نیست

پشت پلک روشن انواع

بی هجومِ باکتری  های  تعلق بار  ؛ 

در حباب  قدرت و  پول و طلاو ...ژن 

می کند خواب ،  اقبالِ  پوپک و  گل را

فقر آب ودانه در تعقیب آب و گِل  

بهرخود ما می نوشتیم ؛

جلوه ی تقدیررا ، بی شبهه وانکار

لنگ بود پای اساطیر زمان اینجا

فرصت افسانه ها نایاب 

 سرّسبززندگی را می شنودیم دم به دم در دامن اعجاز  

 قبله ای واحد ، دراعجاب قبایل بود 

بود درآن جمعیت گل ، درمداری خوش

بدبیاری گشته بود درساحت دلها متاعی محو

درافق هایی دگر بی مرزبندی ،  بی تب اندیشه ی صدتو

هرکجا  شهر شقایق رقص گون درهیبتی والا 

مردمانش محرم اسرار گل بودند

می شکافتند قبه ی پرقوه ی خورشید را انگار

راز آواز گل وپروانه با ما بود

وطلوع شبدر ومیخک

رویش یک خوشه ی انگور  

کشف رازِ سازِ  کفش دوزک ، بروی ساقه های جو 

وزبان یک حواصیل در سرود  آب 

شهرسرشاری پراز اندیشه ی شبنم

کاشف مرزیقین یودیم با خلاقیت ، نوآوری ، ابداع

باحضور زنده ی اشیاء 

درمزامیر سحرگاهی  عروجی تازه برپا بود

می شنیدی خود صدای دلکش  محبوب

ازسپیدار بلند و ، سبزه های بازِ کوتاه کنار آب  

بود همه دل بستگی هایم کفِ دستی

وه  ... چه می گویم؟

شهر دل  را کرده ام تطهیر وپاک آنگونه من،

جز عشق در آن گشته ناپیدا

من و معشوقم باهم  ،

گپ و گفت دیگری داریم

همچو سنجاقک  که می رقصد خرامان برلب نی زار

گه بگیریم دست هم را شادوخوش تا منزل غایت

می گشاید بهرمن او دامن اسرار 

می زند مُهرسکوت برگوشه ی نهر لبم اما

هست  زبا ن الکن ،

که پردازشگرِ رمزِ طلوعِ گل شود درباغ

سلام
وعرض ادب
برشمابانوی ارجمند

سلام
آرمان عزیز
ممنون از حسن توجه شما

سلام
بردوست بزرگوارم
جناب انصاری ارجمند

سلام
بردوست ارجمندم
جناب شهنی گرامی

درودها
برشمابانوی گرامی

سلام
برشمادوست گرامی
بانگاه ژرفتان

درودها برشما بانوی ارجمند

سلام
برشما بانوی بزرگوار

سلام
ودرودها
دوست خوب وارجمندم

سلام
برشمابانوی گرامی

سلام
دوست گرامی
ممنون از حسن توجه تان

درودها
دوست گرامی

سلام
وعرض ادب
دختر خوب وارجمندم