نرگس عاشق

اگر تغییر دهیم:

تو از پس آیینه طلوع خواهی کرد
_نرگس ها می‌دانند_


بنابراین واژگانِ:

«که می آیی منتظرند»

مشهودند که اضافه اند و باید از آوردنشان چشم پوشید
چون به ریتم و زیبایی اش لطمه میزنند


* شمعدانی ها می‌دانستند در پس عشق چیست
که پیش از پاییز رفتند‌

اگر:

شمعدانیها عشق را میفهمیدند
برایِ همین
پیش از پاییز رفته اند



می آوردید، بنظر پراحساس تر است هرچند لحظه ی زایشِ هر اثری قابل توصیف و تحلیل نیست لیکِن چه خوب بود که پالایش و پیرایشی بر آن می داشتید.

* شمعدانیها ( گلهای شمعدانی؟ جاشمعدانی؟ به طور تامه ی شمعدانی؟ )
این میشود صنعتِ مجاز... که نقطه ی مقابل حقیقت است
میگوییم... ایران برنده شد... ( مقصود تیم ملی فوتبال ایران است)
ظرف و مظروف در اینجا کاملا مشخص است

وقتی می آوریم:
شمعدانی... مقصود گلِ شمعدانیست ( که مجاز و حقیقت بارزند)


* و نرگس این بنده در بند باغچه از عشق چه می‌داند

این بندهِ یا بنده یِ میتوانست واژه ی زیبا و دلنشین و اثرگذارتری قرار بگیرد ( بنده تخیلگریز و نامأنوس است)
ولی نفْسِ بنده در بند... از سویی دارایِ واج آرایی و تناسب واژگانیست که ای کاش بیشتر و به موقع بهره میبردید.


*گویی شاعر میتوانست اندکی بر آهنگشان بیفزاید
کوتاهشان دارد و از جملاتی سادهْ نویس و روزمره گی بازشان دارد.
از سویی اتفاقا برعکسِ خیلی از سرایشات،این اثر دارای صورخیال است که از ارکان اصلیِ زایشِ شعریت است و پاشنه یِ هر سروده ای بر مدارِ آن صُوَر میچرخد ( این جای تحسین دارد)
اما ریتم و خوش نشینی و تداومِ خلقِ احساس را نداشت


تشبیه و مجاز و یکی دو صنعت دیگر در آن بکارگرفته شده لیکِن کافی نیست( برای خلق اثری کوبنده و کارگر،علاوه بر صورخیال،ضربآهنگ و احساسآشوبی نیز یک ضرورت است)


موفق باشید